امام علی علیه السلام:

سپاس خداوندي را، بي آنكه ديده شود شناخته شده و بي آنكه انديشه اي به كار گيرد آفريننده است.

 خدايي كه هميشه بوده و تا ابد خواهد بود، آنجا كه نه از آسمان داراي برجهاي زيبا خبري بود و نه از پرده هاي فرو افتاده اثري به چشم مي خورد، نه شبي تاريك و نه دريايي آرام، نه كوهي با راههاي گشوده، نه دره اي پر پيچ و خم، نه زمين گسترده و نه آفريده هاي پراكنده وجود داشت.

 خدا پديدآورنده پديده ها و وارث همگان است، خداي آنان و روزي دهنده ايشان است.

 آفتاب و ماه به رضايت او مي گردند كه هر تازه اي را كهنه و هر دوري را نزديك مي گردانند.

 خدا، روزي مخلوقات را تقسيم كرد و كردار و رفتارشان را برشمرد، از نفسها كه مي زنند و نگاههاي دزديده كه دارند و رازهايي كه در سينه ها پنهان كردند.

 و جايگاه پديده ها را در شكم مادران پشت پدران تا روز تولد و سرآمد زندگي و مرگ، همه را مي داند.

 اوست خدايي كه با همه وسعتي كه رحمتش دارد بر دشمنان سخت است و با سختگيري كه دارد رحمتش همه دوستان را فرا گرفته است

 هر كس كه با او به مبارزه برخيزد بر او غلبه مي كند و هر كس دشمني ورزد هلاكش مي سازد، هر كس با او كينه و دشمني ورزد تيره روزش كند و بر دشمنانش پيروز است

 هر كس به او توكل نمايد او را كفايت كند و هر كس از او بخواهد، مي پردازد.

و هر كس براي خدا به محتاجان قرض دهد وامش را بپردازد و هر كه او را سپاس گويد، پاداش نيكو دهد.

 قسمتی از خطبه 90 نهج البلاغه