امام سجاد علیه السلام هنگامی که به مستمندی صدقه می داد دست خود را می بوسید. شخصی از آن حضرت، راز این بوسیدن را پرسید.

امام علیه السلام در پاسخ فرمود: «صدقه مؤمن قبل از آن که به دست فقیر و نیازمند برسد، به دست خداوند می رسد.» (از این رو من دستم را می بوسم)

آنگاه حضرت برای تعلیل گفته اش این آیه شریفه را قرائت فرمود:

«أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ… آیا نمی دانستند که فقط خداوند توبه را از بندگانش می پذیرد و صدقات را می گیرد.»(توبه/ 104)

وسائل الشیعه، ج 4، ص 303، شیخ حرّ عاملی