در كتاب دائرة المعارف تشيع نقل گردیده است ابو وهب بن عمرو “بهلول” معروف به مجنون از  فقها و حكما و شعرای شيعه در قرن دوم هجری بوده است.

بهلول از شاگردان خاص امام صادق علیه السلام و از اصحاب آن حضرت و حضرت امام موسی كاظم علیه السلام معرفی شده است.

هارون الرشيد قصد داشت مخالفان حكومت خود را از بين ببرد ، نقشه ‌ای طرح كرد تا امام كاظم علیه السلام را به شهادت برساند.

هارون از فقهای بغداد “از جمله بهلول “ در خواست كرد تا فتوا بدهند كه امام قصد دارد بر عليه حكومت قيام كند و قتل او شرعاً واجب است.

بهلول از اين كار خودداری كرد و از امام چاره جويی نمود . امام به او پيشنهاد كرد خودش را به ديوانگی بزند تا هارون از او دست بردارد.

يك روز صبح مردم بغداد بهلول را در كوچه و بازار ديدند كه لباس كهنه‌ای به تن كرده و سوار بر تكه چوبی شده و با كودكان بازی ميكند و فرياد میزند كنار برويد مبادا اسب من شما را لگد كند.

اين تدبير او را از صدور فتوا بر عليه امام نجات داد و هارون وقتی شنيد كه بهلول ديوانه شده است دست از او برداشت