خاطره ای از زبان مادر شهید  علی چیت سازان

کم توقع بود اگر چیزی هم برایش نمی خریدیم ،حرفی نمی زد .

نوروز آن سال که رسیده بود پدرش رفت  ویک جفت کفش نو برایش خرید .

روز دوم فروردین ،قرار شد برویم ((دید و بازدید )).تا خانواده شال و کلاه کردند ،

علی غیبش زد .نیم ساعتی معطل شدیم تا آمد .به جای کفش ،دمپایی پاش بود .

گفتم :مادر ،کفشات کو؟گفت :((بچه ی سرایدار مدرسه مون بود،کفش نداشت ،

زمستان را با دمپایی ها سر کرده بود ))

با اینکه دواز ده سال بیشتر نداشت ،همیشه به یادفقرا وبچه یتیم ها بود .

((لن تنالواالبر حتی تنفقوا من شیء فان الله به علیم ))سوره آل عمران ،آیه 29

روغن سوخته ،نذر امامزاده نکنیم !

خدا حساب وکتابش ،دقیقه هوای ما رو داره.