بزرگ نمایی و نهان شدنِ ماهِ نو از نشانه های نزدیک شدن زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) است.

از ابو هُرَیْرَه نقل شده است که رسول خدا(صلّی الله علیه و سلّم) فرمود: از پیش درآمدهای ساعت (زمان قیام قائم) باد کرده شدن هلالهای ماه است، به گونه ای که هلال در شبِ نخستش دیده، ولی گفته شود هلال شبِ دوم است(1).

بدان که بی گمان، مراد از «ساعت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، همان زمان قیام قائم(علیه السّلام) می باشد.

از اَصْبَغ پسر نُباتَه روایت شده است که امیر مؤمنان علی پسر ابو طالب(علیه الصلاة و السّلام) فرمود: … پس، هر گاه آن زمان شود، گاهی هلالهای ماه بادکرده می شوند، به گونه ای كه ماهِ شبِ ‏نو، دو شبه دیده ‏شود؛ و گاهی پنهان می شوند، به گونه ای كه ماه رمضان در آغاز خود افطار، و عید فِطْر در پایان آن، روزه گرفته ‏شود…(2).

شاید بتوان گفت، چرایی بزرگ نمایی هلال ماه نو در آخرالزّمان، دیده شدنِ آن با چشم همراه با دوربین، و مایۀ پنهان شدنش، کاهش دید انسان در پیِ آلودگی هوا با ریزگردها یا پخش نور در شب در سالهای نزدیک به زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) باشد، و خداوند داناتر است.

چنین می نماید، ناسازگاریهایی كه در این سالهای واپسین، میان مسلمانان، بر سر دیدن هلال ماهِ رمضان و مشخّص کردن آغاز این ماه و زمان عید فطر، بروز کرده اند، از مصداقهای انجام شدن روایات یادشده در روزگار کنونی ما باشند.

 منابع:

1. المعجم الأوسط، ج 7، ص 65، ح 6864 
2. بحار الأنوار، ج 93، ص 4- 303، ب 37، دنبالۀ ح 19، با نقل از: فضائل الأشهر الثلاثة.