گاهى اين ملكات(ملکات سیئه) اسباب مى‏ شود كه انسان را مخلد در جهنم میكند، زيرا كه ايمان را از انسان میگيرند، مثل حسد:
كه در روايات صحيحه ماست كه ايمان را حسد میخورد، همان طور كه آتش هيزم را میخورد.

و مثل حبّ دنيا و شرف و مال:
كه در روايات صحيحه است كه دو گرگ اگر در گله بى‏ شبان رها شود، يكى از آنها در اوّل گله و يكى در آخرش؛ زودتر آنها را هلاك نمى ‏كنند از حب شرف و حب دنيا كه دين مؤمن را از او مى ‏گيرد.

خدا نكند عاقبت معاصى منتهى بشود به ملكات و اخلاق ظلمانى زشت، و آنها منتهى شود به رفتن ايمان و مردن انسان با حال كفر، كه جهنم كافر و جهنم عقايد باطله از آن دو جهنم بمراتب سخت‏تر و سوزانتر و ظلمانيتر است.

اى عزيز، در علوم عاليه ثابت شده است كه مراتب اشتداد غير متناهى است هر چه تو تصور كنى و تمام عقول تصور كنند شدت عذاب را، از آن شديدتر هم ممكن است.

اگر برهان حكما را نديدى يا كشف اهل رياضت را باور ندارى، تو كه بحمدللّه مؤمنى، انبيا، صلوات اللّه عليهم، را صادق می‏دانى، تو كه اخبار وارده در كتب معتبره ما را، كه همه علماى اماميه قبول دارند، درست میدانى، تو كه ادعيه و مناجات وارده از ائمه معصومين، سلام اللّه عليهم، را صحيح میدانى، تو كه مناجات مولاى متقيان، امير المؤمنين، سلام اللّه عليه، را ديدى، تو كه مناجات سيد الساجدين، عليه السلام، را در دعاى أبوحمزه ديدى، قدرى تأمل كن در مضمون آنها، قدرى تفكر نما در فقرات آنها.

لازم نيست يك دعاى طولانى را يك دفعه با عجله و شتاب بخوانى و تفكر در معانيش نكنى، بنده و شما حال سيد سجّاد، عليه السلام، را نداريم كه آن دعاى مفصل را با حال بخوانيم، شبى يك ربع آن را، يك ثلث آن را، با حال بخوان و تفكر كن در فقراتش شايد صاحب حال شوى.

از همه گذشته، قدرى تفكر در قرآن كن ببين چه عذابى را وعده كرده كه اهل جهنم از مالك مى‏ خواهند كه آنها را بكشد، هيهات كه مرگ در كار نيست.

ببين خداى تعالى مى ‏فرمايد:
يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطتُ في جَنْبِ اللّه 39: 56.
آيا اين چه حسرتى است؟ كه خداى تعالى با آن عظمت با اين تعبير ذكر می‏فرمايد.

  چهل ‏حديث ص : 22 و 23