پیامبرصلی الله علیه وآله روزی در جمعی از اصحاب خود دو بار فرمود:

خداوندا! برادران مرا به من بنمايان. اصحاب عرض كردند: يا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نيستيم؟
فرمود: نه! شما اصحاب من می باشيد

برادران من مردمی در آخر الزمان هستند كه به من ايمان می آورند، با اين كه مرا نديده اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پيش از آن كه از صلب پدران و رحم مادرانشان بيرون بيايند، به من شناسانده است.

ثابت ماندن يكی از آنها بر دين خود، از صاف كردن درخت خاردار قتاد با دست در شب ظلمانی، دشوارتر است.

و يا مانند كسی است كه پاره ای از آتش چوب درخت غضا را در دست نگاه دارد.

آنها چراغهای شب تار می باشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تيره و تاری نجات می دهد.

بحار الأنوار،علامه مجلسي ج 52 ،123