پیامبر(ص) روزي در جمعي از اصحاب خود دو بار فرمود: خداوندا! برادران مرا بہ من بنمايان.

اصحاب عرض كردند :يا رسول اللَّہ! مگر ما برادران شما نيستيم؟

فرمود :خیر! شما اصحاب من مي باشيد، برادران من مردمي در آخر الزمان هستند كہ بہ من ايمان مي آورند
با اين كہ مرا نديدہ اند.

خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان،پيش از آن كہ از صلب پدران و رحم مادرانشان بيرون بيايند، بہ من شناساندہ است.

ثابت ماندن يكي از آنها بر دين خود، از صاف كردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلماني، دشوارتر است.

و يا مانند كسي است كہ پارہ اي از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاہ دارد.

آنها چراغهاي شب تار مي باشند، پروردگار آنان را از هر فتنہ تيرہ و تاري نجات مي دهد.

بحار الأنوار ، علامہ مجلسي ، ج 52 ، ص 124