دانشمند فرانسوى گوستاولوبون نیز در كتاب «تمدن‌هاى قديمى» درباره‌ی ايرانيان چنين آورده است:

 «اهميت ايرانيان در تاريخ سياست دنيا خيلى بزرگ بوده است، ولى برعكس، در تاريخ تمدن خيلى ناچيز. در مدت دو قرن، كه ايرانيان قديم بر قسمت مهمى از دنيا سلطنت داشتند… در علوم و فنون و صنايع و ادبيات ابداً چيزى ايجاد نكردند و به گنجينه‌ی علوم و معرفت، چيزى نيفزودند… ايرانيان خالق نبودند بلكه تنها رواج ‏دهنده تمدن بودند و از لحاظ ايجاد تمدن، اهميت آنها بسيار كم بوده است و سهم آنها در آنچه سرمايه‌ی ترقيات بشر را تشكيل مى‌دهد خيلى ناقابل بوده است.»

مرتضى راوندى‏، تاريخ اجتماعى ايران‏، ج 1 ، ص 721