روزي امام صادق (علیه السلام) به خدمتكاران دستور داد، براي كاري نامه اي بنويسند.
 آن نامه نوشته شد و آن را به نظر آن حضرت رساندند، حضرت آن را نامه خواند، ديد در آن، ان شاءالله (بخواست خدا) نوشته نشده است.

به تنظيم كنندگان نامه، فرمود:
چگونه اميد دارید كه مطلب اين نامه به پايان برسد و نتيجه بخش باشد،با اينكه در آن “ان شاء الله” ننوشته ايد!

نامه را با دقت بنگريد، در هر جاي آن كه لازم است و"ان شاء الله” نوشته نشده، “ان شاء الله” بنويسيد…

پیوست:

 گروهى از يهود چيزى از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند ، حضرت فرمود : فردا بياييد تا جوابتان را بدهم . و اِن شاء اللّه نگفت.

 پس تا چهل روز از آمدن جبرئيل عليه السلام نزد پيامبر جلوگيرى شد. به طوری که پیامبر سخت اندوهگین گردید.

 پس از آن، بر پيامبر فرود آمد و گفت :«هرگز در مورد چيزى مگوى كه:
من آن را فردا انجام خواهم داد!

مگر اینکه در ادامه بگویی: مگر اینکه خداوند بخواهد…
و چون فراموش كنى، پروردگارت را به ياد آور و بگو: اميد كه پروردگارم مرا به راهى كه نزديك تر از اين به صواب است، هدايت كند»

منابع:

اصول کافی، باب التكاتب، حديث 4، ص 671- ج 2.
تفسیر العیاشی:14/324/2