الف: سکوت‌هایی که جایز نیست عبارتند از:

1- سکوت در برابر ظلم،
کسی ببیند به کسی ستم می‌شود و سکوت کند.
2- سکوت در برابر ناعدالتی،
کسی ببیند حق کسی را کسی به علت عدم شهود، غصب می‌کند و سکوت کند، ستم کرده‌است.
3- سکوت در برابر خرافات و بدعت،
کسی در مقابل کسی‌که مردم را گمراه می‌کند اگر سکوت کند ستم کرده‌است.

ب: سکوت‌های جایز عبارتند از:

1- سکوت حلم:
کسی در برابر بی‌ادبی و جسارت یک انسان نادان سکوت کند و سر‌به‌سر نگذارد و دنبال حق گرفتن در او نباشد.

2- سکوت مقابل احمق:
انسان احمقی انسان را بازخواست کند و یا چیزی سوال کند، انسان باید سکوت کند.

3- سکوت تفهیم:
در کسی، انسان عیبی ببیند و سکوت کند تا او خود متوجه اشتباه خود شود.

4- سکوت تفکر:
انسان در برابر حادثه‌ای یا موضوعی سکوت کند تا اندیشه و فکرش در آن لحظه فعال شود.

5- سکوت جهل:
انسان در برابر چیزی که نمی‌داند و سوال از او می‌شود سکوت کند یا در مجلسی که در مورد موضوعی بحث می‌کنند که او جاهل است، سکوت کند.

6- سکوت رضا:
انسان در مورد مسئله‌ای که خجالت می‌کشد مستقیم اعلام رضایت کند و حیا مانع است با سکوت خود اعلام رضایت می‌کند.

7- سکوت کراهت:
انسان در برابر پیشنهادی که تمایل به قبول آن ندارد با سکوت، رضایتِ مجبوری خود را اعلام می‌کند تا طرف مقابل بداند این کسب رضایت تحمیلی و مجبوری بوده‌است.

8- سکوت عقل:
انسان در مجلسی چون حس می‌کند دیگران حرف و سخن او را نمی‌توانند تجزیه تحلیل کرده و بپذیرند، سکوت کرده و چیزی نمی‌گوید.

9- سکوت قهر:
انسان از کسی رنجیده می‌شود و با سکوت و کم‌حرفی به نوعی قهر و اعتراض خود را به او نشان می‌دهد.

10- سکوت مشکلات:
انسان بر اثر مشکلات خود دچار سکوت می‌شود و دوست ندارد با کسی در مورد آن‌ها صحبت کند. و ترجیح می‌دهد به جای حرف تفکر کند.