اعـتـقـاد به موعود، در همه ادیان مطرح بوده و عقیده مشترک همه آنها به شمار می آید؛ و هر دین و مکتبی به تناسب فرهنگ دینی و ملی خود از موعود آخرین به نامی یاد کرده است.

هـمـه ادیان معتقدند که در پایان هر دوره ای از تاریخ ، بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو بـه انـحـطـاط مـی رود؛ و چـون طـبـعـا و فـطـرتـا، در حـال هـبـوط و دوری از مبداء است و مانند احجار [سنگها] به سوی پایین حرکت می کند، نمی تـوانـد بـه خـودی خـود بـه ایـن سـیر نزولی و انحطاط معنوی و اخلاقی پایان دهد.

پس نـاچار روزی یک شخصیت معنوی بلند پایه ، که از مبداء وحی و الهام سرچشمه می گیرد، ظـهـور خـواهـد کـرد و جهان را از تاریکی جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد.

بر این اساس در آیین هندو(هندوئیسم)، او را (آواتارا دهم یا دهمین آواتار) گویند.

در آیین بودایی(بودیسم) او را (بودای پنجم ) گویند و بوداییان انتظار او را میکشند.

در آیین زرتشت نیز از آمدن منجی و موعود آخرین خبر داده شده و او را (سوشیانت ) یا (سوشیانس ) می نامند.

کـتـب دیـنی یهود نیز ظهور رهبری بزرگ به نام (ماشیح ) یا (مسیح ) در آخرالزمان را نـوید داده اند.

آیین مسیحیت نیز آمدن دوباره حضرت عیسای مسیح به دنیا و برپایی حکومت جهانی به دست او را خبر داده است.

و در اسلام ، همه مذاهب اسلامی بر ظهور (مهدی موعود) از نسل فاطمه زهرا(سلام الله علیها ) اتفاق نظر دارند.

البته اهـل سـنـّت بـه اصـل امامت ـ مانند شیعه ـ اعتقاد ندارند، ولی به خاطر زیادی روایات معتبر مـربـوط بـه ظـهـور حـضـرت مـهـدی (عـجل الله تعالی فرجه الشریف ) و تـواتـر آنـها، اعتقاد به ظهور مهدی نامی از نـسـل فاطمه (سلام الله علیها ) از اعتقادات ضروری اهل سنّت به شمار آمده است و لذا انکار مهدی موعود را موجب خروج از دین می دانند.

جالب است بدانید که گروه (وهابیت ) و بزرگان آنها نیز به رغم دیرباوری و تشکیک در بـسـیـاری از عـقـاید مسلّم مورد اتفاق شیعه و سنّی ، به مسئله مهدویت اعتقاد جدّی دارند و تـردیـد درباره ظهور مهدی موعود از اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و اله ) را روا نمی دانند.

رهـبـر ایـن فـرقـه افـراطـی، ابـن تـیمیه در کتاب (منهاج السنة النبویه ) قـائل بـه صـحـت ظـهـور مـهـدی در آخـرالزمـان است و بر درستی احادیث مهدی (علیه السلام ) تاءکید ورزیده است!

?