احمد بن محمد به حضور امام رضا (علیه السلام) آمد و گفت: چند سال است حاجتي دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا مي كنم.
ولي چون دعايم مستجاب نشده است، در اين مورد شك و ترديدي به دلم راه يافته است.
امام رضا علیه السلام فرمود:
اي احمد، مراقب باش كه شيطان بر تو چيره نگردد تا تو را مأيوس و نااميد كند،
همانا امام باقر (علیه السلام) مي فرمود: مؤمن، نياز خود را از خدا مي خواهد، خداوند اجابت آن را تأخير مي اندازد، به خاطر اينكه ناله و گريه و زاري او را دوست مي دارد.
سپس امام رضا فرمود: سوگند به خدا، تأخير بر آوردن نيازهاي دنيوي مؤمنان براي آنها بهتر از تعجيل در بر آوردن نيازهاي آنها است.
دنيا مگر چه ارزشي دارد؟
 بنابراين از دعا كردن خسته نشو، زيرا دعا در پيشگاه خدا داراي مقام بسيار ارجمند است، بر تو باد كه صبر كني و در كسب روزي حلال باشی و صله رحم به جا بیاوری.

همانا كسي كه در اين دنيا از نعمتهاي الهي برخوردار است اگر درخواستي از خدا كند و دعايش به استجابت برسد، (بر اثر حرص) باز درخواست ديگري مي كندو نعمت خدا به نظرش كم ارزش مي گردد و از چيزي سير نشود و در صورت فراواني نعمت، در اين راه به خاطر حقوقي كه بر او واجب است، به خطر بيفتد و در فتنه و آزمايش قرار گيرد.
بگو بدانم اگر من چيزي به تو بگويم، به صحت آن اطمينان داري؟
احمد: اگر به تو اطمينان نداشته باشم، به چه كسي اطمينان دارم، تو حجت خدا هستي، حتما سخن تو درست است.
امام رضا علیه السلام:
اگر به سخن من اطمينان داري، بايد به گفتار خدا بيشتر اطمينان داشته باشي، چرا كه خداوند به وعده خود وفا مي كند،
مگر خدا نمي فرمايد:
هنگامي كه بندگان من از تو درباره من سؤال كنند (بگو) من نزديكم، دعاي دعا كننده را به هنگامي كه مرا مي خواند پاسخ مي گويم.
و نيز، مگر نمي فرمايد:
از رحمت خدا نوميد نشويد.
بنابراين اعتمادت به خدا در مورد (صلاح و مصلحتت)بيشتر از ديگران باشد…

 

اصول کافی،باب من ابطات عليه الاجابه، حديث 1، ص 243 و 244 ج 2.