هنگامي كه شيطان آزاد شد كه در دنيا باقي بماند، تمام دشمني و كينه خود را متوجه آدم كرد و مانند خون در رگهاي انسان، تسلط يافت تا او را گمراه كند.

هنگام توبه، آدم (علیه السلام) به خدا عرض كرد:
پروردگارا! شيطان را بر من مسلط كردي، بنابراين براي من نيز در برابر شيطان امتيازي قرار بده.

خداوند به آدم وحي كرد: اي آدم! چند امتياز را به تو دادم:

_ هرگاه يكي از فرزندان تو تصميم بر انجام گناهي بگيرد، ولي آن گناه را انجام ندهد، چيزي بر او نوشته نمي شود و اگر انجام دهد فقط (يك گناه) بر او نوشته مي شود.

_ هرگاه يكي از فرزندانت، تصميم بر كار نيكي گرفت، ولي انجام نداد، (يك پاداش) براي او نوشته مي شود و اگر انجام داد، (ده پاداش) براي او نوشته مي شود.

 حضرت آدم عرض كرد: پروردگارا! برايم بيفزا..

خداوند فرمود:

_  هرگاه يكي از فرزندانت، گناه كند، سپس طلب آمرزش كند، او را مي بخشم.

آدم عرض كرد: پروردگارا! برايم بيفزا

خداوند فرمود:

_ براي آنها توبه را قرار دادم يا فرمود: توبه را براي آنها گستردم، تا هنگامي كه نفس آنها به گلو برسد.(یعنی تا دم مرگ هروقت توبه کنند قبول میکنم)

آدم (علیه السلام) عرض كرد: پروردگارا! همين مقدار برايم كافي است..

منبع:

اصول کافی،باب فيما اعطي الله عزوجل آدم (علیه السلام)، حديث 1، ص 440 - ج 2.