از امام حسین علیه السلام روایت شده که فرمودند: روزی درخدمت پدر نشسته بودیم. در حیاط منزل ما درخت اناری بود که خشک شده بود. تعدادی مهمان همراه سلمان فارسی برما وارد شدند که در آن جمعی نیز از دشمنان پدرم بوند. پدرم همه را به داخل دعوت کرد.

سپس پدرم فرمود امروز نشانه ای از حقانیت خود را به شما نشان خواهم داد همانند مائده ای که در قوم بنی اسرائیل نازل شد همانطور که خداوند متعال فرموده:

   إنِّى مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّىٓ أُعَذِّبُهُۥ عَذَابًۭا لَّآ أُعَذِّبُهُۥٓ أَحَدًۭا مِّنَ ٱلْعَٰلَمِينَ(سوره مائده- آیه 115)

   «من آن را بر شما نازل می‌کنم؛ ولی هر کس از شما بعد از آن کافر گردد (و راه انکار پوید)، او را مجازاتی می‌کنم که احدی از جهانیان را چنان مجازات نکرده باشم!»

سپس امام به همه حاضران فرمودند به درخت خشک انار نگاه کنید. درخت خشک بود ولی یکدفعه رشد کرد و سبز شد. سپس برگ آورد و شاخه های آن بالا آمد تا اینکه در بالای سرِ ما قرار گرفت و پر از میوه انار شد. آنگاه امیرالمؤمنین علیه السّلام به دوستان خود فرمودند دست دراز کنید و بخورید.

ما و دوستانِ ما میوه ها را چیدیم و گفتیم بسم الله الرحمن الرحيم و آنگاه آنها رو خوردیم. اناری به آن شیرینی و گوارایی نخورده بودیم. سپس امام به دشمنان به ظاهر مسلمان خود فرمود: شما هم دست دراز کنید و از آن میوه ها بخورید. اما آنها هرچه دست هایشان را بالا می بردند شاخه ها بالاتر می رفتند و مانع چیدن می شدند.
گفتند: یا أميرالمؤمنين همراهان ما توانستند میوه های انار را بخورند اما ما هرچه تلاش کردیم نتوانستیم از این میوه ها بچینیم؟

حضرت پاسخ دادند:
وكذلك الجنة لا ينالها إلا أولياؤنا ومحبونا ، ولا يبعد منها إلا أعداؤنا ومبغضونا;
دربهشت هم اینگونه است. به بهشت نمی رسند جز یاران و دوستداران ما و از بهشت دور نمی شوند الا دشمنان ما.

وقتی که جمعیت از منزل خارج شدن، دشمنان ما گفتند:
هذا من سحر علي بن أبي طالب!
این (حادثه) از سحر علی ابن ابیطالب بود!

سلمان به آنها پاسخ داد:
ما ذا تقولون أفسحر هذا أم أنتم لا تبصرون;
چه می گوئید؟ آیا این سحر بود یا نمی بینید (چشمانتان را به روی حقیقت بسته اید)؟

     بحارالأنوار ج 41 ص249