مامون  يكى از كنيزان خود را براى کار به خانه حضرت فرستاد ولى چند روزی بیشتر طول نكشيد که كنيز برگشت .

مامون از او پرسيد که چرا برگشتی؟

كنيز گفت : اى مامون ، روزى كه در خانه تو بودم گويا در بهشت بودم از جهت خوراك  و خواب و بى حجابى ولى در خانه آن حضرت ، تحت نظارت زندگى مى كردم زيرا روش حضرت چنين بود كه ما را براى نماز شب و سپس براى نماز صبح بيدار مى نمود و ما را به حجاب و دستورات دينى مكلف مى كرد .

خود حضرت پس از خواندن نماز صبح تا اول آفتاب سر به سجده مى گذاشت و مشغول خواندن دعا مى شد . امام به فقرا و ضعفا ، عنايت خاصى داشت .

روزى وزير شما بر آن حضرت وارد شد ، شاهد بودم كه آن چنان هيبت آن سرور در او اثر كرده بود كه مدت طولانی روى پا ايستاد ولى حضرت به او اعتنا نكرد اما هر گاه فقير و بيچاره اى بر حضرت وارد مى شد ، حضرت بسيار خوشحال مى شد كه سبب تعجب همه ما مى گرديد .

 منتهى الامال : ج 2 ، ص 293