ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﺍﺯ ﻋﻴﺐ ﺟﻮیی ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ

 کسی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯی ﺧﺪﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺩ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ

 کسی ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺳﺘﻢ ﺑﺮﻛﺸﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ

ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻧﺞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻼﻙ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ

ﻫﺮﻛﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺑﻬﺎی ﺑﻼ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ

ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎی ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻣﺘﻬﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ.

 و کسی ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺯﻳﺎﺩ میﮔﻮﻳﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﻫﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ

 ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﺮﺩ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﻴﺎﺀ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ

ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﻡ ﺍﻭ ﺍﻧﺪک ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭی ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺪﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ

کسی ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭی ﺍﻭ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ

ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻘﻮﻁ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ. ﻭ

ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺯﺷﺘﻴﻬﺎی ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﺷﺖ ﺑﺸﻤﺎﺭﺩ ﺳﭙﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﺷﺘﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺍﺣﻤﻖ ﻭﺍقعی ﺍﺳﺖ.

 ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﺎلی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ

 ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻙ ﭼﻴﺰی ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ

ﻭ ﻫﺮﻛﺲ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺁﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﻳﺪ.

 نهج_البلاغه_حکمت_۳۴۹