اسير مانده ايم در بهانه هاي پاپتي
                               و ميله هاي آهنين و عشق هاي ساعتي

حوالي نگاهمان دوباره صف کشيده است
                             صداي تيک تاک غم , شماره هاي صنعتي

امان از اشتباه هاي نا تماممان , همان
                                      تفاخر هميشگي به هيچ هاي قيمتي

ميان قرن حادثه کجاست اتفاق عشق
                                      نمانده در تسلط همان هبوط لعنتي ؟

کسي نيامد از تبار انتظارمان ببين
                                 که مانده ايم سخت در هجوم بي لياقتي