اذان بگویید تا عذاب نیاید
ایت الله مجتهدی (ره):
قدیم اذان می گفتند . الان اذان نمی گویند. اذان بگویی. همسایه ناراحت می شود . می گوید: نمیذاره بخوابیم! شهر ما شده شهر ساکت!
عذاب می اید. روایت دارد که :
گر اذان نگویید. عذاب می اید. “اذان رادیو را بگذارید کنار. خودتان اذان بگویید. در خانه هایتان اذان بگویید. در یک جایی که زلزله می اید . سوالشود . بپرسید :"اذان گو دارید؟"می گویند :” نه . اذان گوهای ما مرده اند.”
شصت سال پیش یادم هست که در لواسان بزرگ . پیرمردی ریش حنایی بود . شبیه اقای بروجردی به نام “مش غلامحسین ” اذان می گفت.
خادم مسجد . شکل مرجع بود. ریش حنایی قرمز . قد بلند . سرخ و سفید. بعضی خادم های مسجد ها ریش تراشیده و خالکوبی شده و سیگاری.
اما خادم مسجد هم شکل مراجع بود. پس جاهایی که زلزله می اید. سوال کنید . بپرسید :"ایا اذان گو دارید. ؟” انها می گویند:"نه .”
چون که اذان گو ندارند . عذاب می اید. در تهران . در گوشه و کنار . هستند کسانی که سحرها روی پشت بام ها اذان می گویند. اما کمشده. قدیم اذان گو زیاد بود . مخصوصا” ماه رمضان از دو ساعت مانده به اذان مناجات می کردند.
