بهار شد در میخانه باز باید کرد                                      به سوی قبله عاشق نماز باید کرد

اینکه آغاز را چگونه آغاز کنم نیاز به یک حس تولد ،رویش یا بهتر است بگویم نیاز به بهار دارد.

شاید باید از بهار وزیباییهای آن چنان سخن گفت که سرمای زمستان گذشته

را از تن های سرمازده بدر کرد اما چونکه شب وروز معرف همدیگرند ،هر خنده ای را هم گریه ای

واضح تر خواهد کرد،چرا که شادی سال نو را درک نکرده اند ،اندوه پزمردن مادر زمین وزمان ،

یاس کبود دوران ،زهرا(س) بهار آقا مهدی (عج) را به پاییز می گراید وما را هم عزادار وغمگین .

اما خیر کثیر بودن این بزرگوار چنان مشهود است که حتی ایام وفاتش هم برای ما خیر است .

بهار ما سرشار از اتفاقات ناب  است  که یکی دیگری را زینت می دهد  چنان که میلاد زهرا (س)

شهادتش  را روشن تر می سازد .او معلم عالم بشریت از آغاز تا پایان ،که شهادت آیت الله مطهری

دنباله رو ی رسالت زهرا (س) روز معلم را رقم زد هر چه در کوچه باغهای بهار پیش  می رویم

ولادت ها وشهادت ها حالت چهره هایمان را دگرگون می کند اما هر چه هست خدا ،

ایمان و ولایت  هسته ی همه ی مناسبت ها ست تا جایی که رحلت امام خمینی (ره) عزم ما

را در نگهبانی از ولایت فقیه استوارتر می کند ومعنای برانگیخته شدن را برای ما مفهوم تر وروشن تر

می سازد تا حادثه ی بعثت  سرنوشت ساز پیامبر اکرم (ص)  را بهتر درک کنیم باشد که

در این بهار احسن الحال ما آراستن اخلاقمان به خلق وخوی زهرایی وزینبی باشد

تا روزی عقلمان  را تمام وکمال به معرفت امام عصر بیاراییم

وجانمان را به کمالات آن انسان کامل آرایش کنیم.

بهار پیشاپیش مبارک.