امام صادق(ع) مے فرمایند:

روز قيامت كہ مے شود، منادى ندا خواهد كرد كه:
اى گروہ خلايق! خاموش شويد كہ محمّد(ص) با شما سخن میگوید.

پس همہ خلايق، خاموش میشوند و پیامبر (ص) برمیخیزد و میگوید:

اى گروہ خلايق!
هركس از شما را كہ نزد من، نعمتى يا منّتى يا احسانى بودہ باشد، برخيزد تا من تلافى او بہ جاى‏ آورم.

پس مردم خواهند گفت‏ :
پدران و مادران ما فداى تو باشند! چہ نعمت يا كدام منّت و چہ احسان هست كہ ما كردہ باشيم؟
و هر نعمت و منّت و احسانى كہ هست، از خداى‏ و رسول اوست بر جميع خلايق.

پس حضرت (ص) بہ ايشان میگويد كه:

هر كس كہ جاى دادہ باشد يكى از اهل بيتِ مرا يا بہ ايشان نيكى كردہ باشد يا برهنہ ايشان را پوشانيدہ باشد يا گرسنہ ايشان را سير كردہ باشد، برخيزد تا من، تلافى او را بہ جاى‏ آورم.
پس جمعى از مردم كہ اين كارها كردہ باشند، برخيزند و از جانب خداى تعالى، ندا رسد كه:
اى محمّد و اى حبيب من!
تلافى ايشان را بہ تو گذاشتم.
پس در هر جاى از بهشت كہ خواهى، ايشان را جاى بده‏.
پس حضرت (ص) ايشان را در «وسیله»جاے خواهد دارد بہ گونہ اے ڪہ از آن حضرت و اهل بيت او محجوب نباشند.

شيخ صدوق‏، من لا يحضرہ الفقيہ_1413ق_ج‏2_ص: 65