تمام اعمال انسان از خوب و زشت در عالم برزخ ثبت و ضبط است ،نه تنها صورت کتبی آنها بلکه صور خارجی آنها .مثلا مصلی ،طریق وضو گرفتن و نماز گزاردن و صدا کردن و کلمات ، عینا عکس از اعمال او برداشته شده و در عالم برزخ ثابت می ماند .
بنابراین تمام دقائق عمر حتی نفس کشیدن و خوردن و خوابیدن ، عکس های مرتبی از آنها در عالم برزخ است  و یک قسم شهادت هم در روز قیامت چنین است .مثلا در جلوی چشم زانی همان فرش که بر روی آن زنا کرده خود را و طرف خود را روی آن می بیند با تمام جزئیات ؛ دیگر جای انکار برای او نمی ماند .

توبه آن عکسها و آن صور را محو و نابود می نماید و در روز قیامت جز خدای أعلی ، کسی را بر انسان اطلاعی نیست.

مطلع الانوار،محمد حسین حسینی طهرانی; ج۱۲،ص ۴۲۰