مرحوم حاج اسماعیل دولابے

حضرت امیر علیہ السّلام فرمودـ:

اُحصُدِ الشَّرَّ مِن صَدرِ غَیرِڪَ بِقَلعِهِ مِن صَدرِڪ.
بدے را از سینه‎ے دیگران درو ڪن بہ وسیله‎ے ریشه‎ڪن ڪردن آن از سینه‎ے خودت.

شخص وقتے خودش را پاڪ ڪرد، دیگر در خلق شرّے نمی‎بیند.

قوچے جلوے آینہ ایستادہ بود و عڪس خود را در آن مے‎دید و هر چہ جلو و عقب مے‎رفت مے‎دید آن قوچ مقابل هم، همان ڪار را مے‎ڪند.

قوچ شاخش را بہ قوچ مقابلش نشان داد و دید ڪہ او هم شاخ خود را بہ او نشان مے‎دهد. آخرالامر با شاخ خود بہ قوچ مقابل حملہ ڪرد و بہ آینہ خورد و شڪست و فهمید با خودش دعوا مے‎ڪردہ است.

مؤمن آیینه‎ے مؤمن است. اگر دیدے دیگرے بہ تو حملہ مے‎ڪند، در واقع خودت هستے ڪہ در آینه‎ے وجود او نمودار شده‎اے. با آینہ جنگیدن بے‎معناست؛ خودت را اصلاح ڪن.

مصباح الهدے، تألیف استاد مهدے طیب