خداوند تبارک و تعالی:

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ، يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً

بدرستى كه خداوند و فرشتگان او بر پيامبر درود مى‌فرستند، اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد بر او صلوات فرستيد و آنگونه كه شايسته است تسليم شويد.(سوره احزاب، آیه 56)

علامه طباطبایی(قدس سره):

صلوة يعنى انعطاف و صلات خداوند بر پيامبر به معناى متوجّه شدن خداوند به جانب او بوسيله رحمت است، آنهم رحمت مطلق، چون خداوند در آیه شریفه، صلات را مقید به قیدی نکرده است.

و صلات ملائكه بر آنجناب توجّه ايشان بر او، بوسيله تزكيّه نمودن و استغفار براى اوست

و صلاة مؤمنان دعاء و درخواست رحمت براى آنحضرت و خاندان اوست.

و در اينكه خداوند متعال قبل از امر به مؤمنين كه بر پیامبر صلوات بفرستيد، نخست صلات خود و ملائكه خود را ذكر كرده، دلالتى هست بر اينكه صلوات مؤمنين بر آن جناب به پيروى خداى سبحان، و متابعت ملائكه اوست،

پس مؤمنان بايد در امر صلوات بر پيامبر، به خدا و فرشتگان اقتداء كنند.

احمد و ترمذى از طريق حسن بن على عليه السّلام از رسولخدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم نقل كرده‌اند كه: بخيل كَسى است كه نام من در نزد او برده شود و بر من صلوات نفرستد.

در روايات از طريق شيعه و سنّى روايت شده كه طريقه صلوات فرستادن مؤمنين بر آنجناب اين است كه از خدا بخواهند بر پيامبر و آل او درود بفرستد و آل را هم باید به آخر صلوات اضافه کنند به این صورت:اللهم صل علی محمد و آل محمد.

ترجمه تفسیر المیزان، جلد16