سوال اغلب زنان این است که:
می دانیم که در بهشت به مردان حور العین داده می شود؛ اما چه چیزی نصیب زنان می گردد؟
جواب این سؤال در چند مورد زیر می آید:
1- مسلماً شرم و حیا از امور فطری زن است؛ به همین علت خدا در مورد مسائل جنسی خطاب به زنان چیزی بیان نمی کند که زن از آن شرم کند که آن را بگوید یا به آن گوش دهد.
2-شوق و عشق زن به مرد به مانند مرد نسبت به زن نیست؛ از این رو خدای بزرگ احساس مرد را نسبت به زنان بهشتی تحریک می کند،اما می بینیم که در عوض خدا از زیبایی ها و نعمتهای بسیار زیاد بهشت هم سخن گفته و میل به زیبایی و پوشاک و طلا و نقره را به زنان داده که زنان بیشتر به آن علاقه دارند و تحریک میشوند.
با توجه به همین علت است که اگر پدری پسر و دختری داشته باشد برای خوشحال کردن آنها، به پسر می گوید: پسر عزیزم! اگر بزرگ شدی زنی زیبا برای برایت انتخاب می کنم؛
 اما به دخترش نمی گوید: دخترم! اگر بزرگ شدی شوهر زیبایی برایت پیدا می کنم!
بلکه برای نمونه می گوید: اگر بزرگ شدی، یا لباس زیبا یا طلا و جواهر برایت می خرم…

3- شیخ « إبن عثیمین » می فرماید: خدای بزرگ در مورد بهشت برای مرد از زن سخن می گوید؛ نه از مرد برای زن؛ زیرا فقط مرد است که از دختر خواستگاری می کند. ولی به این معنا نیست که زنان در بهشت، بی شوهر بمانند، بلکه به هر یک از زنان شوهری زیبا و خوب و خوش اندام داده می شود
از تحلیل استاد علامه حسن زاده آملی توضیح واژه (حورالعین) بدست می‌آید که اگر در متون دینی سخن از ازدواج با حورالعین به میان آمده اختصاص به مردان ندارد بلکه زنان بهشتی نیز با مردی که به اصطلاح (احور) و (اعین) است یعنی چشم‌های درشت آهوی دارد و زیباست ازدواج می‌کند .

پس این نعمت بهشتی یعنی همسر (حورالعین) داشتن اختصاص به مردها نخواهد داشت و زنان بهشتی نیز از آن بی نصیب نخواهد بود.
از امام رضا ـ علیه‌السلام ـ نقل شده که می‌فرمایند:
حورالعین جنسش از خاک و زعفران بهشتی است که هرگز فاسد نمی‌شود.

 

منابع:
1. ناصر مکارم پیام قرآن، ج 6، ص 261 نشر مدرسه امیرالمؤمنین، قم 1370 ش.
2. دائرة المعارف، تشیع، ج 6، ص 547، نشر شهید سعید محبی، تهران، 1376 ش.
3. محمد حسین طهرانی، معادشناسی، ج 10، مجلس، 70، ص 177 تا 182، نشر حکمت، 1407 ق.
و حورٌ عینٌ کامثال اللّولو المکنون جزاء به ما کانوا یعملون
(از جمله نعمت‌های بهشتی) حوران چشم درشت است که مثل لؤلؤ نهان میان صدف، این‌ها پاداش اعمال و کارهای آنان است. سوره واقعه، آیه 22 تا 24