بسم الله الرحمن الرحیم

وَ الَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَ مَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ …
[آل عمران / 135]
و آنها كه وقتى مرتكب عمل زشتى شوند، يا به خود ستم كنند، به ياد خدا مى ‏افتند و براى گناهان خود، طلب آمرزش مى ‏كنند- و كيست جز خدا كه گناهان را ببخشد؟ …
توبه
در تفسیر این آیه از امام صادق عليه السلام مى ‏خوانيم:” هنگامى كه آيه 135 سوره آل عمران نازل شد، ابليس بالاى كوهى در مكه رفت، و با صداى بلند فرياد كشيد، و سران لشگرش را جمع كرد.

گفتند: اى آقاى ما! چه شده است كه ما را فرا خواندى؟

گفت: اين آيه نازل شده (آيه‏ اى كه پشت مرا مى‏ لرزاند و مايه نجات بشر است) چه كسى مى‏تواند با آن مقابله كند؟

يكى از شياطين بزرگ گفت: من مى ‏توانم، نقشه‏ ام چنين است و چنان! ابليس طرح او را نپسنديد! ديگرى برخاست و طرح خود را ارائه داد باز هم مقبول نيفتاد! در اينجا” وسواس خناس” برخاست و گفت: من از عهده آن برمی آیم.

ابليس گفت: از چه راه؟

گفت: آنها را با وعده ‏ها و آرزوها سرگرم مى ‏كنم، تا آلوده گناه شوند، و هنگامى كه گناه كردند توبه را از يادشان مى‏برم!

ابليس گفت: تو مى توانى از عهده اين كار برآيى (نقشه‏ ات بسيار ماهرانه و عالى است) و اين ماموريت را تا دامنه قيامت به او سپرد".

 تفسير نمونه، جلد ‏27، صفحه ؛476