راوی گوید از حضرت ابا جعفرعليه السّلام شنيدم كه مى فرمودند: دو فرشته از آسمان به زمين فرود آمدند. در بين هوا با هم برخوردند. يكى از آنها به ديگرى گفت: براى چه فرود مى آيى؟

گفت: حقّ عزّوجل مرا به طرف درياى اهل إيل فرستاده تا یک ماهي را صيد نموده و به يكى از جابرين و ستمكاران برسانم. چه آنكه وى از خداوند متعال ماهى اين دريا را تقاضا و درخواست نموده از اين رو حق جلّ و على مرا مأمور ساخت نزد صيّادى كه ماهيهاى آن دريا را صيد مى كند رفته و او را به صيد ماهى درياى مزبور ترغيب کرده تا بدين ترتيب حق عزّوجلّ آن جابر و كافر را به منّتهاى آرزويش برساند. سپس او به رفيقش گفت: تو براى چه فرستاده شدى؟

گفت خداوند عزّوجل مرا براى امرى عجيب تر از آنچه تو را به آن مبعوث نموده فرستاده. مرا فرستاده به سراغ بنده مؤمنش كه روزه دار و قائم الليل است و دعاء و روزه اش در آسمان معروف و مشهور مى باشد بروم. امر فرموده كه ديزى طعامى را كه وى پخته و براى افطارش آماده كرده واژگون نمايم تا بدين وسيله آزمايش نهايى ايمان از او صورت گرفته باشد.

علل الشرایع، جلد دوم، باب نوادر، ح ۱۶. الحمدلله