ازمالک دینار که عارف بزرگی در بصره بود پرسیدند :کدام قسمت نماز را بیشتر دوست داری؟ گفت: بپرسید کدام قسمت را دوست ندارم؟
گفت: اگر ایاک نعبد و ایاک نستعین آیه قرآن نبود، هرگز نمی خواندم. چون وقتی می گویم خدایا من تو را می پرستم در حالی که خود را می پرستم و می گویم از تو کمک می خواهم در حالی که ، صورتم و نیتم سمت همه کس می چرخد مگر خدا، از خود ننگ وشرمم می آید. می خواهم از نفاقی که در دل دارم بمیرم ولی این آیه را نخوانم.

مالک، چهل شب نخوابید و همیشه در عبادت بود و روز در کار و قبل از ظهر اندکی خواب چشمانش می گرفت. شب بیدار بود و مشغول راز و نیاز. شبی خسته بود و خواب عجیبی دست داد به دخترش گفت: بیدار شو مگذار من بخوابم. پرسید پدر چرا؟ گفت: میدانم اگر بخوابم او به قدری مهربان هست که دلش نمی آید برای نماز شب بیدارم کند و می خواهد یک شب در عمرم بخوابم. ولی من اگر بخوابم و سحرگاهان رخسارش نبینم یقین دارم با طلوع آفتاب ، آفتاب عمر من غروب می کند و می میرم.

40 سال گوشت بر لب نزد ، مجبور شد قدری گوشت گوسفند بخرد ، در بین راه آن را بوکشید و با خود گفت: ای نفس من همین اندازه تو را کفایت کند، گوشت به درویشی داد و دوباره با خود گفت: ای نفس اندکی بیشتر صبر کن به زودی نعمت های زیادی به تو خواهد رسید. و صبح از دنیا رفت.

 برگرفته از کتاب تذکره الاولیا عطار نیشابوری

مفضّل بن عمرو: به امام صادق (علیه السلام) گفتم: فدایت شوم! مرا آگاه ساز که چرا خداوند، شراب، مردار، خون و گوشت خوک را حرام ساخته است؟

فرمود: خداوند - سبحانه و تعالی - نه از سرِ علاقه اش به آنچه بر مردم حرام کرده، و نه از سرِ بی رغبتی به آنچه بر آنان حلال ساخته، این چیزها را بر بندگان خویش حرام گردانده و جز آنها را حلال دانسته است؛
بلکه او آفریدگان را آفرید و به آنچه تن آنان، بدان برپاست و به کارشان می آید، آگاهی داشت و همین چیزها را از سرِ لطف و برای مصلحت بندگان خویش، بر آنان حلال و مباح کرد و (از سویی ) از آنچه هم به ایشان زیان می رساند، آگاه بوده و آنان را از آن کار نهی فرمود و آنها را بر ایشان حرام گرداند. سپس همین محرمات را برای هر فرد، ناچار و به هنگامی که تن وی جز به آنها برپا نمی شود، مباح و حلال قرار داد و البته او را بدین نیز امر فرمود که از آن، به قدر نیاز بردارد، نه بیش از آن.

طب الصادق به نقل از کافی

 پيامبر اکرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏آله :

أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ كَـتَبَ اللّه‏ُ بَراءَةً لِلصَّبِىِّ و بَراءَةً لأِبـَوَيهِ و بَراءَةً لِلمُعَلِّمِ؛

وقتى معلم به كودك بگويد: بگو بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم و كودك آن را تكرار كند خداوند براى كودك و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.

بحارالانوار،ج۸۹،ص257

 اما حق بزرگتر بر تو آنست که او را؛

به خاطر سنش احترام نمائی و چنانچـه فضل و سابقه در اسلام دارد مورد تکریم و تجلیلش قرار دهی و بر خود مقـدم داری.!
و اگر با تو به منازعه پرداخت با او مقابله نکنی.!
و اگر در راهی همراه بودید؛ از او سبقت نگیری و پیش روی او حرکت نکنی.!
و چنانچه به مطلبی جاهل بود ؛ جهلش را به رخش نکشی.!
و اگر او تورا جاهل خواند، تحمل نموده به خاطر اسلام و سنش گذشت کنی؛ زیرا حق سن باندازهء حق سابقه دراسلام است.
و لاقوة الا بالله.

رساله حقوق امام سجاد(ع)،ش۴۳

بایزید بسطامی در پس امام جماعتی نماز خواند …
پس از نماز امام جماعت پرسيد : ياشيخ تو که كسبی نمی كنی و چيزی هم از كسی نمی خواهی از كجا می خوری !؟

بايزيد گفت: صبر كن تا اين نماز را دوباره به قضا بخوانم.

گفت : چرا ؟
بایزید گفت : نماز از پس كسی كه روزی دهنده را نداند و نشناسد روا نبود .

پــــــــروردگـــــارا . . .
كمک كن درمسیری باشیم که
سرانجامش به تو ختم شود..

پــــــــروردگـــــــارا . . .
آزاد،رها،خود،زندگی و تمام
لحظه هایمان را به تو می سپاریم..

پــــــــروردگــــــارا . . .
چشمانمان مي بينند بزرگيت را . . .
گوشهايمان مي شنوند صداى عظمتت را.

پــــــــروردگـــــــارا
دستانمان لمس مي كنند زيبايی هاي
خلقتت را . .خـــــدایـــــا به خاطر خـــــداييت تو را شكر . .!
ما را،هر چند آلوده،بنده خود بدان . . .

پـــــــــــروردگـــــــارا. . .
تـو خیلی بزرگی و ما خیلی کوچک . . .
تو را به بزرگیت،فراموشمان نکن

پـــــــــروردگــــــارا…
آه ای خــــــدای بی همتا..
نه آن قدر پاکیم که کمکمان کنی و
نه آن قدر بدیم که رهایمان کنی . . .
میــان این دو گمیم . . .!

پـــــــــروردگــــــارا..
هر چه قدر تلاش کردیم نتوانستیم
آنــی باشیم که تو خواستی . . .
هـرگز دوست نداریم آنی باشیم که
تو رهـایمان کنی . . .

پس مهربان خـــــدای ما. . .
هیــــــــچگاه رهایمان نکن!
الــــهــــــی آمیــــــــــن

شخصی به نام عبدالرحمان، مدتی آموزگار کودکان و نوجوانان بود. یکی از فرزندان امام حسین علیه السلام نیز به مکتب او می رفت.

معلم، آیه شریفه«اَلْحَمْدُ للّه رَبّ العالَمینَ» را به کودک آموخت.امام حسین(ع) به دلیل این کار نیک، هزار دینار طلا همراه با پارچه هایی گران قیمت و مرواریدهایی بسیار به معلم او هدیه داد.

شخصی از امام پرسید: آیا آن همه پاداش به معلم رواست؟

 حضرت در پاسخ فرمود: آنچه به او دادم، چگونه برابری می کندبا ارزشِ آنچه او به پسرم جمله الحمد الله رب العالمین آموخت.

پیامبر اعظم(ص) نیز در این باره فرمود: «وقتی معلم «بسم الله الرحمن الرحیم» را به کودکی بیاموزد خداوند برای او و آن کودک و پدر ومادر کودک، برائت از آتش را می نویسد.»

کتاب داستان دوستان ،شهیدمطهری

 بودیسم یکی از کهن‌ترین آیین‌های هندی است که قدمت آن به 2500 سال می‌رسد به‌طوری‌که سایر کشورهای همسایه از قبیل چین، ژاپن، تبت و غیره از آن تأثیر گرفته‌اند. این آیین به شاخه‌های مختلفی مانند شامانیسم، هندوئیسم و تائوئیسم تقسیم شده است.

 تائوئیسم یکی از عرفان‌های طبیعت‌گرا محسوب می‌شود. انسان‌ها در کنار طبیعت، و با دیدن بلاها و نعمت‌ها و قدرتی که در طبیعت بود سعی کردند درون خود را کاوش کنند و راه ارتباطی بیابد تا با نیروی بیکران طبیعت، یکی شوند. و در این جریان با اعمال خود، دست به تغییر ادیان و مذاهبی که توسط پیامبران آمده بود شدند. این مردمان طبیعت را در مرکز توجه قرار داده، علاقه به جهان و دل‌بستگی به حیات و ادامه زندگانی را هدف و مقصود نهایی خود قرار داده‌اند.

متاسفانه گاهی دیده میشود که بعضی از مداحان و روضه خوان ها بدون اینکه اطلاعات درستی در مورد واقعه عاشورا و اهل بیت و امام حسین علیه السلام داشته باشند،

فقط برای گرم کردن مجلس خود دست به گفتن هر دروغی در مورد ائمه و امام حسین و ….میزنن !!

بدون اینکه از عواقب این دروغ هامطلع باشند:

شخصى نزد آقا محمد على پسر وحيد بهبهانى آمد و با ترس گفت : خواب ديدم گوشت تن امام حسين (علیه السلام ) را به نيش و دندان مى كشم !!

آقا سر به زير انداخت تا مدتى و سپس سر برداشت و گفت : شايد روضه خوانى ؟

گفت : آرى .

فرمود: آن را ترك كن يا اكتفاء كن به همان كه در كتب معتبره است و از آن بیشتر مگو…

زيرا اين خواب نتيجه دروغ بستن به آن حضرت علیه السلام است .

از امام رضا علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: به‌خدا قسم! هیچ‌کس نیست که بر ما دروغ ببندد، مگر آنکه خداوند، گرمى آهن را به او بچشاند.

کشى، ص 597، رقم 1048

امام صادق (ع) درباره مقام حضرت ابوالفضل (ع)  فرمودند:

عموى گرانقدرم، عباس، انسانى هوشمند و ژرفنگر و آراسته به ايمانى آگاهانه و استوار و عميق بود؛
به همراه حسين (ع)  دليرانه مبارزه كرد و در آزمون سخت زندگى- با به جان خريدن رنجها و گرفتاريهاى بسيار در راه خدا- سرفراز و سربلند سر بر آورد و پس از جهادى سترگ و شجاعانه، جان را در راه خدا هديه كرد.
 

شرح الاخبار فی فضائل الائمه الاطهار ج ۳ ص ۱۸۴

علامه حسن زاده :

سكوت خيلى مشكل است و خيلى رياضت میخواهد، و چقدر زحمت میخواهد و چقدر كشيك نفس كشيدن میخواهد تا سكوت اختيار شود

و تا حرف‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روى حساب حرف بزند سپس كم‏ كم میبينيد كه قلمش سنگين میشود وعبارت‏هاى او وزين میگردد، و لذا آدم ساكت و آرام كه حرف نمیزند

يك وقتى میبينيد كه به حرف درآمده هر جمله اش كتابى میشود و اگر دست به قلم شود و چيزى بنويسد بايد نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح كنند.

دروس شرح فصوص الحکم قیصری

حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام):

اَلْكَذَّابُ وَ الْمَيِّتُ سِوَاءٌ لِأَنَّ‏ فَضِيلَةَ الْحَيِّ عَلَى الْمَيِّتِ الثِّقَةُ بِهِ فَإِذَا لَمْ يُوثَقُ بِكَلَامِهِ بَطَلَتْ حَيَاتُهُ.

دروغ‏گو و مرده برابرند! پس به درستى كه مزيّت زنده بر مرده اين است كه انسان مي‌تواند به زنده اعتماد كند ولي به مرده نمي‌تواند اعتماد كند، وقتي به سخن كسي اعتماد نباشد،‌ ديگر اين شخص زنده نيست.

غُررالحِكم و دُرر الکَلِم، ص220؛

اصول كافي، ج2، ص338

 در قانون جذب، انسان کانون عالم است و فرمان می‌دهد و محقق می‌شود، کائنات غلام حلقه به گوش و غول چراغ جادو هستند و انسان باید مثل فرمانروای نیرومندی آرزوهای خود را بدست آورد. نیروی برآوردن آرزوها، قدرت تصور و تجسم اوست و آن‌چه انسان بخواهد، همان خواهد شد.

 اما در دعا خداوند کانون هستی است. فرمان، فرمان اوست و اراده، اراده او. کائنات به اذن او عمل می‌کند و انسان فروتنانه و نیازمندانه از او درخواست می‌کند.

 هرچه خداوند بخواهد همان خواهد شد و بعد از دعا انسان با همه امیدواری و اعتمادی که به قدرت و مهربانی و بخشندگی خداوند تعالی دارد، تسلیم خواست خدا می‌شود، تا در صورت صلاح بودن دعایش مستجاب و آرزویش برآورده شود.

امام خامنه ای:

در دوران حکومت طاغوت در ایران، قرآن به کلی مهجور بود. در مدارس و دبیرستانها و دانشگاه از قرآن هیچ خبری نبود. جلسات قرآنی وجود داشت ولی مهجور بود. حفظ و انس و تلاوت دائمی و نشر دائمی قرآن وجود نداشت. انقلاب اسلامی ما را با قرآن آشنا کرد. امروز هرجا در کشور یک جلسه قرآنی اعلام بشود، هجوم جوانان به آن جلسات فراوان خواهد بود. اینها چیزهایی است که به برکت اسلام و انقلاب رخ داده است. کسانیکه متولی امور قرآنی و علاقمند به آن هستند این کار و رشته را دنبال کنند و رها نکنند. کار قرآن تمام شدنی نیست همه باید تلاش کنند و کار کنند و مردم ما بایستی با قرآن مأنوس بشوند.

7/2/96

سُئِلَ عليه السلام، عَنِ الْبُخْلِ؟

فَقالَ: هُوَ أنْ يَري الرَّجُلُ ما أنْفَقَهُ تَلَفاً، وَما أمْسَكَهُ شَرَفاً.

از حضرت امام حس مجتبی علیه السلام پيرامون بُخل سؤال شد؟
در جواب فرمود:

معناي آن چنين است كه انسان آنچه را به ديگري كمك و انفاق كند فكر نمايد كه از دست داده و تلف شده است
و آنچه را ذخيره كرده و نگه داشته است خيال كند برايش باقي مي ماند و موجب شخصيت و شرافت او خواهد بود.

    أعيان الشّيعة، ج 1، ص 577

«به عارفی گفتند:

ای شیخ! دل های ما خفته است که سخن تو در آن اثر نمی کند چه کنیم ؟

گفت: کاش خفته بودی که هرگاه خفته را بجنبانی ، بیدار می شود؛

حال آنکه دل های شما مرده است که هر چند بجنبانی ، بیدار نمی شود.»

عارفان، ص 48.

 مرحوم آیت‌الله حق‌شناس:

مام صادق(ع) می‌فرماید: اگر من بخواهم بفهمم چه وقت شیطان به سراغم می‌آید و اینکه آنچه به من القاء شده، رحمانی است یا شیطانی، راه فهمش چیست؟

راه فهمش مراقبه است؛ مراقبه! و جز این راهی نیست.

برای همین امام صادق(ع) در ادامه می‌فرماید:
راه درست، دقیقاً برخلاف هر چیزی است که شیطان القاء می‌کند و می‌گوید. به هر چه که او امر کرد، برخلافش عمل کن و بگو : خیر !
من این حرف‌ها را نمی‌فهمم و قبول ندارم ! من باید نمازم را به جماعت و اول وقت بخوانم.

مام صادق(ع) فرموده است: هر کس که نمازهایش را در اول وقت بگذارد، ملک‌الموت وعده داده که خودش شهادتین را به او تلقین کرده و شیطان را از او دور می‌کند.

 روزنامه کیهان چهارشنبه 93/07/23

آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:

خود را مریض نمى‌دانیم و گرنه علاج آسان است. در روایت آمده است:
“امام حسین علیه السلام در گوش مردى چیزى فرمود، بعد از جدایى فوراً تمام موى سر آن مرد سفید شد.”

 با این حال ، ما خود را در عداد.عبادالرحمن. مى‌شماریم، غافل از این كه تمام اعضا و جوارح انسان فرداى قیامت براى كارهایى كه انجام داده است شهادت مى‌دهند:

“الیوم نختم على أفوههم و تكلمنا أیدیهم و تشهد أرجلهم بما كانوا یكسبون”

 امروز بر دهانشان مهر مى‌نهیم و دست‌هایشان با ما به سخن مى‌آیند و پاهایشان به آن چه كه انجام مى‌دادند، شهادت مى‌دهند.

امروز بشر در فكر ضبط صداى حضرت داود علیه السلام است، غافل از این كه ملایكه از عمل خود او عكسبردارى مى‌كنند، بلكه گفتار و صداى او را نیز ضبط مى‌نمایند.

در محضر بهجت، ج1، ص333