آیت الله حق شناس (ره):

اگر در جوانی قرآن بخوانید، قرآن با خون و رگ و پی شما مخلوط می شود.
در مقابل شیطان طوری انسان را وسوسه می کند، انگار از راه جریان خون وارد شده و دارد قلب را وسوسه می کند.
حالا جوانی که قرائت قرآن کرده و کتاب باری تعالی با خونش ممزوج شده است،
کجا شیطان می تواند و قدرت آن را دارد که در رگ های او جاری شود و از درون وسوسه اش کند؟!!

  
یکی از احادیثی که از امام شهیدان حضرت سید الشهدا حسین بن علی علیه السلام نقل شده این روایت شریف است که حضرت فرمودند: «انا قتیل العبرة لا یذکرنی مومن الا استعبر». تفسیر درست این کلام امام چیست؟
عبارت «أنا قتیل العبره» یا «قتیل العبرات» راجع به امام حسین (ع) بوده و از القاب ایشان است. در جاهای مختلفی از جمله در زیارت اربعین وارد شده است.(1)
ظاهرا جمله بعدی “لا یذکرنی مؤمن الا استعبر” تفسیر جمله “انا قتیل العبرات” است و امام آن لقب را معنا کرده است. پس “من کشته اشکم"، یعنی من کشته شده مظلومی هستم که هر کس به یاد من بیفتد، بی اختیار بر من می ­گرید. مظلومیت من به این اندازه تأثّر برانگیز است.
علامه مجلسی در معنای این جمله (من کشته اشکم ) می ­فرماید: هیچ مومنی به یاد من نمی افتد مگر این که گریه می کند یا بغض گلوی وی را می­ گیرد.(2)
بنا بر این معنای لقب این نیست که “امام کشته شد تا ما بگرییم".
کلمه‌ «العبرة» از ماده «ع ب ر‌» در زبان عربی به معنای اشک است.(3) یکی از حالات جمع این کلمه «العبرات» است که مورد بحث ما نیز می‌باشد.
گفتار معروفی وجود دارد که امام حسین(ع) را به عنوان «کشته شده‌ی اشک‌ها» یاد می‌کند. برای تبیین و فهم این کلام، روایاتی که این تعبیر در آن نقل شده بیان می‌شود.
آن صفتی که از امام حسین‌(ع) نقل شده و ایشان به خود استناد داده‌اند، کلمه‌ی اشک به صورت مفرد است که در جملاتی متفاوت نقل شده، از جمله: «من کشته شده‌ اشک هستم؛ هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند، مگر این‌که در مصیبتم اشک می‌ریزد».(4)
«أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إلا استعبر»(5)،کلمه‌ی استعبر به معنای جاری شدن اشک است.(6)
بنابر این، معنای روایت چنین است: «من کشته شده‌ی اشک هستم، مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر این‌که اشک بر چشمانش جاری می‌شود».
اما به ‌کارگیری «العبرة» به صورت جمع؛ یعنی «أنا قتیل العبرات» در متون حدیثی از امام حسین(ع) یافت نشد، بلکه امامان(ع) به ایشان لقب «قتیل العبرات» را داده‌اند. به عنوان نمونه، در زیارت اربعین از امام صادق(ع) نقل شده است: «السَّلَامُ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ السَّلَامُ عَلَى … وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ …».(7)
هم چنین در روایت دیگری به ‌صورت مفرد نیز به ایشان خطاب شده است؛ امیرالمؤمنین علی‌(ع) خطاب به امام حسین‌(ع) فرموده‌اند: «یا عبرة کل مؤمن»؛ ای اشک هر مؤمن.(8)
اما در باب معنای «کشته شده اشک‌ها»؛ احادیث فوق می‌توانند معنای این تعبیر را به وضوح بیان دارند، به این‌که امام کشته شده‌ای است که مؤمن یا هر شخص آزاده‌ای این مصیبت را بشنود، محزون و گریان شود و اشک‌هایش جاری گردد.
عالمان نیز چنین معنایی را برای این تعبیر آورده‌اند؛ مانند این‌که طریحی می‌گوید: «معنای أنا قتیل العبره این است که این مصیبت وقتی بر کسی ذکر شود، آن شخص حالت حزن و اندوه را به خود می‌گیرد و اشک می‌ریزد».(9) علامه مجلسی می‌گوید: «قتیل العبرات؛ یعنی کشته‌ای که اشک‌ها برای آن جاری می‌شود».(10)
البته این معنایی است که از ظاهر متن و به حسب برخی از روایات به دست می‌آید. اما هیچ‌گونه حصری بر این معنا نیست و می‌توان معانی و تحلیل‌های دیگری نیز عرضه داشت که بسیار آموزنده و نشانگر شخصیت امام حسین(ع)، قیام او و آن چه ایشان خواهان آن بوده است، باشد. به همین جهت، به بسیاری از معانی که بین علما و عموم مردم است نیز می‌توان استناد کرد و تا زمانی‌که آن معنا با این کلمات سازگار باشند و منافات با عقاید دیگر نداشته باشند، قابل پذیرش هستند.

پی نوشت:

_____________
(1) امالی، شیخ صدوق، ص 118؛ منتهی الامال، محدث قمی، ص 538 ؛ بحارالا نوار، علامه مجلسی، ج 44، ص 279.
(2) بحارالانوار، ج 11، ص 356.
(3) ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح: فارس صاحب الجوائب، احمد، ج 4، ص 532، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414ق.
(4) «أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إِلَّا بَکَى‏»؛ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 10، ص 311، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1408ق.
(5) شیخ صدوق، الأمالی، ص 137، اعلمی، بیروت، چاپ پنجم، 1400ق.
(6) فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق و مصحح: مخزومى، مهدى، سامرائى، ابراهیم، ج 2، ص 129، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، 1410ق.
(7) شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق و مصحح: موسوی خرسان، حس ن، ج 6، ص 113، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
(8) ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق و مصحح: امینی، عبد الحسین، ص 108، دار المرتضویة، نجف اشرف، چاپ اول، 1356ش.
(9) طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق: حسینی‏، سید احمد، ج 3، ص 393، کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، 1375ش.
(10) مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 98، ص 355، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق.

منبع:سایت پرسمان قرآنی

خداوند جهان را به احسن‌‌‌وجه خلق كرد تا شما به احسن وجه كار كنید. خیلی از كارهاست كه حلال است اما آدم هر كار حلالی را كه انجام نمی‌دهد هر كار خوبی را هم كه انجام نمی‌دهد، آن حلال‌ترین و خوب‌ترینش را انجام می‌دهد حالا می‌خواهد درس بخواند و علم یاد بگیرد، چه علمی یاد بگیرد و چطور یاد بگیرد؟

همین كه یك كسی استعداد خوبی دارد و درس نمی‌خواند یا كم درس می‌خواند این اتلاف‌عمر است، چیزی كه ابدی نباشد به غیر او فكر كردن، اتلاف عمر است، سخن از عمر نوح یا میلیارد سال نیست، سخن از ابدیت است، ما هستیم كه هستیم، اگر ما موجود ابدی هستیم باید كالای ابدی داشته باشیم، غیر از خدا و اسمای حسنای او و اولیای او و اهل بیت او چیزی ابدی نیستند، اینها وجه‌الله هستند ﴿كل من علیها فان﴾.

غرض این است كه این طور كه خدای سبحان دارد هنرنمایی می‌كند نمی‌خواهد خودش را معرفی كند، می‌خواهد ما را بپروراند، فرمود ما این كار را كردیم به احسن وجه خلق كردیم تا شما كه خلیفه خدایید هر چه می‌كنید به زیباترین نحو باشد، پس تمام تلاش و كوشش برای این است كه خلیفه بپروراند، من به بهترین وجه خلق كردم، شما كه خلیفه من هستید به بهترین وجه زندگی كنید، به بهترین وجه حوزه و دانشگاه را اداره كنید، به بهترین وجه جامعه را اداره كنید، به بهترین وجه از عمرتان استفاده كنید.

خبرگزاری‌حوزه

بهشت اول:
آغوش مادری ست که با تمام وجود ، بغلت کرد و شیرت داد.
بهشت دوم:
دستان پدری‌ ست که برای راه رفتنت ، با تو کودکی کرد.
بهشت سوم:
خواهر یا برادری ست که برای ندیدن اشکهایت، تمام اسباب بازیهایش را به تو داد.
بهشت چهارم:
معلمی بود که برای دانستنت با تمام بزرگی‌اش هم سن تو شد تا یاد بگیری.
بهشت پنجم:
دوستی ست که روز ازدواجت در آغوشت کشید و چنان در آغوشش فشرد که انگار آخرین روز زندگیش را تجربه میکند.
بهشت ششم:
همسرتوست که باتمام وجوددرکنار تو معمار زندگی مشترک تان است
گویی دو شاخه از یک ریشه اید.
بهشت هفتم:
فرزند توست که خالق زیبایی های آینده است…

جندب غفاری از حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) نقل کرده که حضرت فرمود:

مردی گفت: خداوند فلان شخص را(به خاطر گناهانش)هیچگاه نمی بخشد.
خداوند به من وحی فرمود: که بگو چه کسی از جانب من می گوید من فلان شخص را نمی بخشم؟

 من او را بواسطه سخن این شخص که گفت او را نمی بخشم، بخشیدم و همه گناهان گذشته اش را از نامه اعمالش محو کردم…

نبخشیدن از خصلت های خداوندی نیست که نام خود را “غفّار” نهاده است!

 وقتی درک کردیم که ذات حق تعالی چقدر بر بنده های خود محبت دارد، آنوقت است که گسترده حب خداوند بر تمام خصلت هایش را درک خواهیم کرد حتی بر غضبش.

احادیث قدسی، ص 316، ح 315

  از كاسبي پرسيدند:

چگونه در اين کـوچه ی پرت و بي عابر
کسب روزی ميكني؟
گفت:آن خدايي که فـرشته مرگش،مرا درهرسوراخي که باشم پيدا ميكند،چگونه فرشتگانِ روزيش مرا گم ميكنند!

‌

آیت الله مجتهدے تهرانۍ(ره) :

 کثافات دو نوع هستند: کثافات ظاهری یا بدنی که با حمام رفتن، آنها پاک می شوند و برای پاک شدن از آنها نیازی به دعا کردن نیست و دسته دوم کثافات، گناه هستند. که بر روح آدم اثر می گذارد. گناه هم دارای بوی بد هست و انسان گنهکار بوی بد می دهد. اما انسان مومن خوشبوست.

 «اویس قرنی» تصمیم گرفت که به زیارت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله بیاید، مادرش گفت: اگر به مدینه رفتی و پیامبر خدا صلی الله علیه وآله تشریف نداشتند، در آنجا نمان، برگرد. اویس به مدینه آمد ولی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله خارج مدینه بودند، اویس منتظر آن حضرت نشد و به خانه بازگشت. وقتی پیامبر خدا وارد مدینه و خانه شدند، فرمودند: « من بوی اویس را می شنوم. » اصحاب گفتند : بله، شخصی به نام اویس قرنی به اینجا آمده بود.

 اطاعت از مادر واجب است، بعضی ها خشک مقدس هستند. بدون اینکه به پدر و مادر خبر بدهند، شب به مسجد جمکران می روند و پدر و مادر تا صبح چشم به راه آنها می مانند. این چه جمکران رفتنی است؟ پدر و مادر را از خود راضی نگه دارید.

 ڪتاب بدیع الحکمة حکمت ۴۷ از مواعظ 

امام صادق عليه السّلام می فرمایند:

قال إبليس: خمسة (أشياء) ليس لي فيهن حيلة وسائر الناس في قبضتي …

ابليس گفت: پنج نفر هستند که هيچ چاره اي براي آنها ندارم اما ديگر مردمان در مشت من هستند:

1. هر که با نيت درست به خدا پناه برد و در همه کارهايش به او تکيه کند.
2. کسي که شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد.
3. کسي که براي برادر مؤمنش آن پسندد که براي خود مي پسندد.
4. کسي که هر گاه مصيبتي به او مي رسد، بي تابي نمي کند.
5. و هر کسي که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزيش را نمي خورد.

 الخصال، ج ۱، ص ۲۸۵

در حدیث، امام محمد باقر علیه السلام خطاب به جابر بن یزید جُعفی می‌فرمایند: «ای جابر! تو را به پنج چیز وصیت می‌کنم…

إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِم: اگر مورد ستم قرار گرفتی، ستم نکن…

وَ إِنْ خَانُوكَ فَلَا تَخُنْ: اگر به تو خیانت کردند، تو خیانت نکن…

وَ إِنْ كُذِّبْتَ فَلَا تَغْضَبْ: اگر تو را تکذیب کردند، خشم نگیر…

وَ إِنْ مُدِحْتَ فَلَا تَفْرَح: اگر تو را ستایش کردند، دلخوش نشو…

وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تَجْزَعْ وَ فَكِّرْ فِيمَا قِيلَ فِيك‏: و اگر تو را سرزنش کردند، دلگیر مشو… بلکه درباره آنچه گفتند فکر کن!

(اگر دیدی آنچه می‌گویند راست است، خود را اصلاح کن و اگر دیدی درست نیست، پس بدان که خود را مدیون تو کردند و برای جبران این دِین، از ثواب‌های او به تو می‌دهند و از گناهان تو کم کرده، در نامه اعمال او قرار می‌دهند)»

 بحار الأنوار، ج 75، ص 162

 در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبودروی، ارزق چشم، گراز دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و از اهل محشر می‌پرسند:

آیا این پیرزن را می‌شناسید؟
می‌گویند: نعوذباالله که ما او را بشناسیم!

خطاب می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌رحم می‌کردید و بسیاری از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.
پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در حالی که فریاد می‌زند:
خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟

خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.

معراج‌السعادة، ص ۳۳۹

محجة‌البیضاء، ج ۶، ص ۱۰

آیــت الله بـهجت (ره):

برای سلامتے چشم،بعد از نمازها،
آیة الکرسے خوانده شود …

و پس از خواندن آن،دستها بر روے چشمها گذاشته و بگوید:

“اَللّٰهُمَ اَحْفِظْ حَدَقَتےِ بِحَقّ حَدَقَتَے عَلِے بْنِ اَبیطٰالِب اَمِیرَ الْمؤمِنِین".

یعنی خدایا به حق دو حدقه چشم حضرت علے، دو حدقه چشم مرا حفظ کن!

البته آیة الکرسے برای تمام خطرها نافع مے باشد و بعد از نمازهاے یومیه،خیلے خیلے فواید دارد..

 استاد شهید مرتضی مطهری:
در حدیث است: سه چیز است که رعایتش واجب است چه در مورد مسلمان و چه در مورد غیرمسلمان، یعنی از حقوق خاصه روابط «اسلامی» نیست، از حقوقِ «انسانی» است.

_  یکی رعایت امانت. اگر کسی امانتی به مسلمانی بدهد ولو کافرترین کافرها باشد رعایتش واجب و خیانتش حرام است. امام سجاد (ع) این مطلب را به این صورت تمثیل فرمود: اگر قاتل پدرم همان شمشیری را که با آن پدرم را کشتند به عنوان امانت به من بسپارد خیانت نمی‌کنم.

_ دوم مسئله عهد است که اگر انسان عهد و پیمان بست مادام که طرف آن را نقض نکرده نقض نمی‌کند.

_ سوم مسئله نیکی کردن به والدین است؛ یعنی والدین اگر کافر هم باشند این جور نیست که تمام حقوقشان ساقط بشود؛ یک حقوقی دارند. ممکن است در یک شرایطی این حقوق ساقط گردد. مثلاً در وقتی که والدین شمشیر به روی اسلام کشیده‌اند، برای فرزندی که مجاهد اسلام است کشتنش جایز است ولی در عین حال یک سلسله حقوق دارد که رعایت آن حقوق مادام که زنده است واجب است.

 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۹، ص ۱۳۷-۱۳۶ (با تلخیص)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 اگر سگ گرسنه ای به شما روی بیاورد و همراه شما نان و گوشت باشد، آیا با گفتن چخ ، سگ میرود؟!

چوب هم بلند کنی فایده ندارد، او گرسنه است وچشمش به غذاست و دست بردار نیست، اما اگر هیچ همراه نداشته باشی، می فهمد چیزی نداری و میرود…

 شیطان هم در کمین انسان است؛ نگاهی به دل می کند اگر آذوقه اش که همان ：
1. حب مال
2. زر و زیور
3. شهوت
4.بخل
5.حسادت و… درآن بود، همانجا متمرکز میشود و می ماند.

و اگر صدبارهم بگویی: اعوذبالله من الشیطان الرجیم فایده ندارد.

 اما اگر طعمه و آذوقه اش، را دور کنی آنگاه می بینی با یک استغفار فرار میکند…

تا وقتی گناه رو قلبا دوست داریم و خودمون رو در موقعیت گناه قرار میدیم :
نمیشه بشینیم صحنه های مستهجن ببینیم و بگیم پناه میبریم بخدا! تو مجلس گناه بشینیم و بگیم پناه میبریم به خدا!, مثل اینکه خودتو بندازی جلو ماشین و بگی پناه میبرم به خدا!!!

باید از موقعیت گناه فرار کنیم و به خدا پناهنده بشیم.

1. صحبت ‏كردن با نامحرم به غير ضرورت مكروه است، خصوصاً اگر مخاطب جوان باشد.

2. صحبت كردن با هر كسى درباره هر چيزى از روى شهوت و لذت جايز نيست (مگر با همسر).

3. گفتگو با نامحرم با شرايط ذيل جايز است:

الف) به قصد لذت و ريبه نباشد.

ب) با صحبت كردن به گناه آلوده نشوند.

ج) خوف افتنان (به فساد افتادن) نباشد.

د) خانم‏ ها هنگام صحب كردن صداى خود را نازك و لطيف نكنند.

 قرآن مى ‏فرمايد:

«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيطْمَعَ الَّذى فى قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفا»
پس به گونه ‏اى هوس ‏انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد.

4. اگر مردى بداند چنانچه با نامحرمى صحبت‏ كند به گناه خواهد افتاد نبايد با او صحبت كند خواه زن به گونه‏ اى صحبت كند كه مرد را به گناه بيندازد يا درباره مطلبى صحبت كند كه مرد به گناه بيفتد.

5. اگر مردى به قصد به حرام انداختن نامحرمى، با او صحبت كند حرام است.

6. رد و بدل كردن سخنان محرّك از طريق تلفن، موبايل، بلوتوث، اينترنت و … به هر انگيزه‏ اى حرام است.

7. سلام كردن مرد و زن نامحرم به يكديگر اگر به قصد لذت نباشد و ترس افتادن به گناه وجود نداشته باشد، اشكال ندارد.

منابع:

تحريرالوسيله، ج ۲، نكاح، ص ۲۴۵، م؛
 عروة الوثقى، نكاح، م ۳۹
.تحريرالوسيله، نكاح، م ۲۹.
عروة الوثقى، ج ۲، نكاح، م ۳.
، م ۳۹ و ۴۱.

  روزے پیامبر خدا صلّے الله علیہ وآله) به حضرٺ علے علیہ السلام فرمود: دیشب چه عمل خیرے انجام داده‌اے؟

آن حضرت اظهار داشت: پیش از آن ڪہ بخوابم، هزار رکعت نماز به جا آوردم، حضرت رسول فرمود: چگونه؟

پاسخ داد: از شما شنیدم که فرمودید: هر ڪس هنگام خوابیدن سہ مرتبہ بگوید:

«یَفْعَلُ اللهُ ما یَشاءُ بِقُدْرَتِهِ، وَ یَحْكُمُ ما یُریدُ بِعِزَّتِهِ»؛
او همانند ڪسے اسٺ ڪه هزار رڪعٺ نماز خوانده است.

حضرٺ رسول اکرم (ص) فرمودند: راسٺ گفتے،حقا که چنین اسٺ.

 مستدرڪ الوسائل، جلد ۵،ص133

شمع به کبریت گفت:

از تو میترسم تو قاتل من هستی!

کبریت گفت:
از من نترس، از ریسمانی بترس که در دل خود جای دادی!
عامل نابودی انسان ها تفکرات منفی خودشان است نه عوامل بیرونی!

روایت شده از امام صادق علیه السلام که رسول خدا فرمودند : 

خدای تبارک و تعالی می فرمایند:
هیچ بنده گنهکاری را وارد بهشت نمی کنم ، مگر اینکه اورا به مرض و بیماری مبتلا می کنم تا کفاره گناهانش باشد.

و اگر گناهانش با آن بیماری پاک نشد و زیادتر از آن بود ، کسی را بر او مسلط میکنم که بر او ظلم کند تا کفاره گناهانش باشد، رزق و روزی اش را کم میکنم تا کفاره گناهانش باشد .
و اگر این نیز برای کفاره گناهانش کافی نبود جان گرفتن او را سخت میکنم و یا در قبر بر او سخت میگیرم تا وقتی که بدون هیچ گناهی نزد من آید و اورا وارد بهشت کنم ،
و اما کسی را که میخواهم وارد جهنم کنم ، او را صحیح و سالم میگذارم ،
و رزق و روزی اش را زیاد مى کنم و جان دادن او را آسان می گردانم تا وقتیکه نزد من آید ، هیچ حسنه ای نداشته باشد ودر همان وقت او را وارد جهنم کنم

مسندالرسول ،ج1،ص233

آیت الله مجتهدی:

همیشه مقید به غسل توبه باشید، شاید بعد از آن غسل مردید. غسل نشاط را هم نیت کنید که وقتی عبادت می کنید نشاط داشته باشید.

دیدید آدم گرسنه ، چه با نشاط غذا می خورد؟ آدمی که خوابش می آید

چه با نشاط می خوابد و لذت می برد؟ عبادت هم نشاط می خواهد. ماها

برای عبادت کسل هستیم. لذا مقید باشید غسل نشاط انجام دهید.