قحطی و کمبود غذا همه جا را فرا گرفته بود، فشار شدید گرسنگی و سختی بر مردم مدینه وارد شده بود.
در این صورت اگر کاروانی آذوقه و غذا به مدینه می آوردند، روشن بود که مردم از هر سو هجوم می آوردند تا برای خود غذا تهیه کنند، و معمول بود وقتی کاروان تجارتی می آمد مردم مشتاق ، طبل کوبان به استقبال آن می رفتند.

روز جمعه بود، مسلمانان برای نماز جمعه پشت سر پیامبر صلی الله علیه وآله جمع شدند و پیامبر صلی الله علیه وآله مشغول ایراد خطبه های نماز جمعه شد.

خبر آمد که یک قافله تجارتی به مدینه آمده است.
مسلمانان باعجله از ترس بی غذا ماندن، برای تهیه طعام از مسجد بیرون آمدند و تنها چند نفر با (8یا 11یا 12یا 40نفر) پیامبر صلی الله علیه و آله ماندند…

در این هنگام پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود:
سوگند به خدایی که جانم در اختیار او است اگر شما چند نفر هم از مسجد می رفتید، و کسی در مسجد نمی ماند آتش (قهر الهی ) سراسر بیابان را فرا می گرفت و شما را به کام خود فرو می کشید و به نقل دیگر فرمود: اگر اینها نمی ماندند، از آسمان سنگ بر سر آنها می بارید.

در این وقت بود که آیه 11 سوره جمعه نازل گردید:
و چون تجارتی ببینند یا آهنگ (طبلی بشنوند) به سوی آن بشتابند و تو را (ای پیامبر) تنها ایستاده بگذارند، بگو آنچه نزد خداست از آن آهنگ و از آن تجارت بهتر است و خداوند بهترین روزی دهندگان می باشد…

1.نورالثقلین ج 5ص 329
2- اقتباس از تفسیر کشاف جلد 4 ص 329

شهید مطهری (ره):

اگر انسان دائماً دروغ بگويد و اصرار بر دروغگويي داشته باشد؛ غيبت گناه کبيره است، اصرار بر غيبت کردن داشته باشد؛ زنا، شراب [خوردن‌‌‌‌‌]، قمار، تکبر ورزيدن، حسد ورزيدن و اظهار حسد کردن با ديگران، همه اينها گناه کبيره است؛
حال اگر انسان بر گناه کبيره اصرار بورزد، اين اصرار بر گناه کبيره تدريجاً انسان را به حالت مسخ‌‌‌‌‌شده درمي‌‌‌‌‌آورد؛ و مکرر عرض کرده‌‌‌‌‌ايم که انسان روحش بر روي عملش اثر مي‌‌‌‌‌گذارد و عملش بر روي روحش؛

يعني همين طور که اگر روح انسان خوب باشد عمل خوب انجام مي‌‌‌‌‌دهد، (همچنين‌‌‌‌‌) عمل اگر خوب شد روح را خوبتر مي‌‌‌‌‌کند، و همين طور اگر روح انسان فاسد بود منشأ عمل بد مي‌‌‌‌‌شود، عمل بد هم به نوبه خودش باز روح انسان را فاسدتر مي‌‌‌‌‌کند.

 آشنایی با قرآن/ اصرار بر گناه صغیره، صفحه181.

شیخ صدوق در حدیث طولانی از حضرت رسول(ص) روایت کرده که هر کس نمّامی و سخن چینی کند ما بین دو نفر حق تعالی مسلّط کند در قبر بر او آتشی را که او را تا روز قیامت بسوزاند و چون از قبر بیرون آید بر او چهار مار سیاه بزرگ که گوشت او را به دندان بکند مسلّط فرماید تا داخل جهنّم شود.

  ثواب الاعمال شیخ صدوق ص609

علامه قاضی طباطبایی(ره):

 علامه لاهیجانی انصاری روزی از علامه قاضی پرسیدند که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و یا در امور اخروی و بن بست کارها به چه ذکری مشغول شویم تا گشایش یابد؟

 در جواب فرمودند:

«پس از 5 بار صلوات و قرائت آیة الکرسی در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو:

«اللهم اجعلنی فی درعک الحصینة التی تجعل فیها من تشاء:
بار پروردگارا! مرا در حصن و پناهگاه خود و در جوشن و زره محکمت قرار بده که در آن هر کس را که بخواهی قرار می دهی تا گشایش یابد. »

اصلاحِ اخلاق، تنها و تنها يك راه دارد … آن هم عبارت است از:

تكرار عمل صالح و مداومت بر آن
البته عملي كه مناسب با آن خوي پسنديده است،

 آن عمل را آن قدر تكرار كند و در موارد جزئي كه پيش مي آيد آن را انجام دهد تا رفته رفته اثرش در نفس ( مستقر شده ) و در صفحه دل او نقش ببندد (و از بین نرود).

علامه طباطبایی ره - تفسیر المیزان

 آیت الله پهلوانی قدس سره ؛

 ای عزيزان من !

” بشر محتاج به تمام عالم است “
با اين احتياج !

 اگر خدای جلّ و عزّ را
” نشناخته باشيد” و بخواهید
” رفع احتياج ” خود كنيد ،

 به شرک و هزارگونه
ناملايمات و صفات
ناپسنديده مبتلا
خواهيد شد ؛!

آیت الله جوادی آملی:

منظور از دنیا آسمان و زمین و دریا و صحرا نیست.

اینها مخلوقات الهی هستند آیات الهی هستند.

منشأ خیر و برکت هستند.

دنیا همین مقامات اعتباری است که من باید به این مقام برسم من باید به این پست برسم چرا حرف من را گوش ندادند من باید برتر باشم اینها دنیاست.

وگرنه آسمان زمین دریا صحرا درخت اینها آیات الهی هستند مخلوقات خدایند .خدا از آنها به نیکی یاد کرده است.
اینها به عنوان نعمت هستند.

واقعا برای چه نماز می خوانیم؟

حتما باید در انگیزه نماز خواندنمان عمیق شویم علت اینکه نماز های ما گاهی کم اثر و کم ثمر است ریشه اش در نیت های درونی ماست که عملمان خالص برای خدای مهربان نیست، انگیزه درونی ما گاهی نگاه اطرافیان و تاثیر برخورد آنهاست که اگر بدون توجه به آنها فقط محبت به خدا ما را به نماز بکشد بی شک نمازمان تغییر می کند!

 امام صادق(ع) فرموند: لَيْسَتْ الصلوة قِيَامِكَ وَ قُعُودِكَ أَنَّما الصلوة اخلاصك وَ انَّ تُرِيدُ بِهَا اللَّهَ وَحْدَهُ.
نماز شما در بلند شدن و ايستادن نيست همانا نماز شما فقط اخلاص شماست و اخلاص هم آن است كه در نماز فقط خداوند را در نظر بگيريد.

 محجّة البيضاء، ج ۱، ص ۳۵۰

یکی از فرزندان شیخ رجبعلی خیاط می‌گوید:
روزی مرحوم مرشد چلوییه معروف، خدمت جناب شیخ رسید و از کسادی بازارش گله کرد و گفت: داداش! این چه وضعی است که ما گرفتار آن شدیم؟

دیر زمانی وضع ما خیلی خوب بود، روزی سه چهار دیگ چلو میفروختیم و مشتری‌ها فراوان بودند،

 اما یک ‌باره اوضاع زیر و رو شده مشتری‌ها یکی یکی پس رفتند، کارها از سکه افتاده، و اکنون روزی یک دیگ هم مصرف نمی‌شود …!

شیخ تأملی کرد و فرمود:
« تقصیر خودت است که مشتری‌ها را رد می‌کنی »!

مرشد گفت: من کسی را رد نکردم، حتی از بچه‌ها هم پذیرایی میکنم و نصف کباب به آنها می‌دهم.

شیخ فرمود:
« آن سید چه کسی بود که سه روز غذای نسیه خورده بود؛ بار آخر او را هل دادی و از در مغازه بیرون کردی؟!» گرفتار همان کار هستی!

مرشد سراسیمه از نزد شیخ بیرون آمد و شتابان در پی آن سید راه افتاد، او را یافت و از او پوزش خواست، و پس از آن تابلویی بر در مغازه‌اش نصب کرد و روی آن نوشت:

نسیه داده می‌شود، حتی به شما، وجه دستی به اندازه وسعمان پرداخت می‌شود..

کرامات شیخ رجبعلی خیاط ره

از بیانات آیة الله جوادی آملی:

حضرت علی (ع) فرمود:

النّاسُ نِيامٌ إذا مَاتُوا اِنْتَبَهُوا
مردم خوابند؛ هنگامی که مُردند، بیدار میشوند.

انسانی كه خوابيده است خيلی چيزها را در عالَم خواب می‌بيند؛
خواب می‌بيند بوستانی هست، مرغزاری هست، دارايی‌ها و ثروتی هست،
وقتی صبح برای نماز بلند شد می‌بيند دستش خالی است.

خيلی‌ها همين‌طور هستند،خيال می‌كنند دارند، هنگام مرگ معلوم می‌شود دستشان خالی است،
تا به حال خواب می‌ديدند،اين معنای ظاهری و كفِ اين حديث است.
اما در معنایی بالاتر اكثر مردم آنچه را می‌بينند مثل شخص خوابيده است كه در رؤيا دارد می‌بيند،
رویاهایی که تعبير دارد،
يعنی آنچه در دنیا می‌بينند همه تعبير دارد
و وقتی که مُردند تعبيرشان روشن می‌شود و باطن و حقیقت اعمالشان مکشوف میگردد.

سایت إسراء، تفسیرسوره یس، جلسه۱۷

علاّمه انصاری لاهیجی که ازشاگردان مرحوم قاضی هستند ، فرمودند: روزی از ایشان پرسیدم که : در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و چه در امور اخروی، و در بن بست کارها به چه ذکر مشغول شوم تا گشایش یابم؟

 سید علی قاضی در جواب فرمودند:

 ”پس از پنج مرتبه صلوات و آیة الکرسی ، در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو:

«اللّهُم اجعَلنی فی دِرعِکَ الحَصینَةِ الّتی تََجعَلُ فیها مَن تَشاءُ»“. إ ن شاء الله گشایش یابد.

علاّمه انصاری فرمودند:

من در مواقع گرفتاری های صعب و مشکلات لاینحلّ به این دستور عمل کردم و نتیجه های عجیب گرفتم.

 جوانی در بنی اسرائیل زندگی می کرد و به عبادت حق تعالی مشغول بود روزها را به روزه و شبها را به نماز و طاعت، تا بیست سال کارش همین بود تا که یک روز فریب خورده

 و کم کم از خدا کناره گرفت و عبادتها را تبدیل به معصیت و گناه کرد و از جمله گنه کاران قرار گرفت و در این کار بیست سال باقی ماند یک روز آمد جلو آئینه خود را ببیند.

 نگاه کرد دید موهایش سفید شده از معصیتهای خود بدش آمد واز کرده های خود سخت پشیمان گردید. گفت خدایا بیست سال عبادت و بیست سال معصیت کردم  اگر برگردم بسوی تو آیا قبولم می کنی. صدائی شنید که می فرماید: «اجبتنا فاحببناک ترکتنا فترکناک و عصیتنا فامهلناک و ان رجعت الینا قبلنا»

 تا آن وقتی که ما را دوست داشتی پس ما هم تو را دوست داشتیم. ترک ما کردی پس ما هم تو را ترک کردیم، معصیت ما را کردی ترا مهلت دادیم .

 پس اگر برگردی بجانب ما، تو را قبول می کنیم. پس توبه نمود و یکی از عبّاد قرار گرفت. از این مرحمتها از خدا نسبت به همه گنه کاران بوده و هست. بازآ بازآ هرآنچه هستی بازآی

گر کافر و گبر و بت پرستی بازآی

این درگه ما درگه نامیدی نیست

صدبار اگر توبه شکستی بازآی

 کتاب ثمراة الحیوة جلد سوم صفحه ۳۷۷

آیت الله بهجت (ره) :

زیادی وسایل زندگی و اختلاف طبقات در شئون زندگی و معیشت دنیایی همیشه بوده است برای حضرت ابراهیم و حضرت سلیمان هم دنیا فراهم بوده است.

 زیادتی و کمی وسایل زندگی و اسباب رفاه و راحتی نه موجب خوبی و بدی اشخاص است و نه داشتن آن موجب راحتی درونی انسان می‌گردد.

 بلکه هنگام قضاوت درباره افراد تقید به عبادت و توجه و یاد خدا را باید لحاظ گردد.

 با این که سید مهدی بحرالعلوم (ره) زندگی مرفهی داشت در عین حال صاحب کرامات و مقامات علمی و عملی بود.

درمحضر آیت‌الله بهجت ص۲۴۰

انسانها ،مغرور شدن به خود را  از شیطان به ارث برده اند.

داستان از این جا شروع می شود که خداوند به شیطان فرمود: «در آن هنگام که به تو فرمان دادم چه چیز تو را مانع شد که سجده کنی؟!» گفت: «من از او بهترم! مرا از آتش آفریده ای و او را از گل »! ( سوره ص ، آیات 75-76) و تا به امروز ادامه دارد ….

سر بر خاک می گذاریم و در ظاهر در برابر خالق یکتایمان تواضع داریم اما در عمل دریغ از یک ذره تواضع و فروتنی ….

همه اش به قول معروف در حال بولف زدن هستیم …
در عمل فرعون وار و قارون وار زندگی می کنیم ، فقط ادعا داریم … با متد جدید همان حرف های شیطان را می زنیم و خود را از همه برتر می دانیم …

ادامه »

شیخ الإسلام علامه مجلسی(ره):

امور،بر سه قســـــم است:

بعضى،آن است كه بدون دعا، مصلحت در عطاى آن هست؛(خدا)آن را بدون دعا كرامت مى فرمايد.

و بعضى هست كه با دعا نيز، مصلحت در دادنْ آن نيست؛ آن را مطلقا منع مى فرمايد.

و بعضى هست كه با دعا،مصلحت در عطاى آن هست، و بى دعا، مصلحت نيست؛ چنين امرى، عطايش موقوف به دعاست.

چون آدمى،به عقل خود نمى تواند میان این امور(سه گانه)تمیز دهد، بايد دعا کند؛

و اگر حاصل نشد،از دعا مأيوس نشود و بداند كه صلاح او، در این چيز نبوده،كه حق تعالى دعايش را مستجاب نكرده…!

عین الحیات(نشر بوکتاب)ص۵۳۲

آیت الله آقا مجتبی تهرانی ره:

آن صلاه و نمازی روی قلب انسان مؤثّر است که با حضور قلب باشد، نه هر نمازی. حضور قلب هم، ابتداءً متوقف بر دو چیز است: یک؛ فراقت وقت و دو؛ فراقت قلب.

 در بین عبادات، یک عبادت است که مخلوق با خالقش و عبد با ربّش در آن، بدون واسطه و رویاروی او سخن می‌گوید و آن نماز است.

 در نماز، عبد با ربّش سخن می‌گوید و با او مواجهه دارد. گرچه این تعبیر تعبیر ناقصی است و ممکن است حضاضت داشته باشد، امّا با خدا، چهره به چهره رو به رو است.

کدام نماز است که چهره به چهره می‌شود و عبد، ربّش را می‌بیند؟ کدام نماز است که موجب می‌شود، انسان دل از ما سوی الله ببُرد و تمام سراسر دلش را، حبّ به معبودش، فرا بگیرد؟ آن نماز است که، یک؛ فراقت وقت را رعایت کرده باشد و دو؛ فراقت قلب را. تازه این دو مقدّمه هستند.
معنای فراقت وقت، رعایت اوقات موظّفه برای نماز است. یعنی انسان در شبانه روز، یک وقتی را برای نماز خالی کند. وقتی را خالی کند، که می‌داند در این وقت، هیچ کاری نباید بکند، این نماز مؤثّر است.

 مثلاً ظهر که شد، کارهایش تمام شود. آن وقت وقتی است که باید همه کارها را کنار بگذارد و برود سراغ نماز. یک وقتی را برای نماز، خالی کند.

فراقت قلب، یعنی در این وقت که می‌خواهم نماز بخوانم، دلم را از تمام تعلّقاتی که دارد و افکاری که در آن است، فارق کنم.

در نماز به فکر مال، جاه، اولاد و مسائل غیر خدا نباشم. در این وقت که می‌خواهم نماز بخوانم، روی دلم به سوی خدا باشد

سایت دفتر امور تربیت اخلاقی حوزه های علمیه

آقا امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند : « ای فرزندِ آدم! تو خود وصی خویش باش، و پیش از مرگ از مال و دارایی‌ات بده آنچه را که می‌خواهی پس از مُردنِ تو بدهند.»

آنچه موجب رشد انسان می شود بخششی است که انسان با دست خودش ببخشد. اگر پس از مرگ دیگران برای او بدهند، که او رشدی نمی‌کند. البته بی‌شک خیرات و مبرات به او می‌رسد، ولی این کجا و آن کجا؟!

پسری عاقل و متدین به پدرش دائم می‌گفت: پدرجان، بعضی از این اموال را در راه خدا خرج کن. آن پدر مرتب بهانه می‌آورد. تا این‌که شبی در کوچه‌ای می‌خواستند بروند. هوا تاریک بود. پسر چراغ فانوس را پشت سر نگه می‌داشت.

پدرش گفت: بابا نور باید جلوی آدم باشد تا راه روشن شود. پشت سر که خیلی فایده ندارد. پسرش گفت: اتفاقاً بابا من هم همین را می‌گفتم. نور را باید جلو جلو فرستاد، قبل از مرگ باید خیرات کرد.

 مسعود عالی، احتضار تا عالم قبر، صص124 و 125

«آورده اند روزی حاکم شهر بغداد از بهلول پرسید: آیا دوست داری که همیشه سلامت و تن درست باشی؟

 بهلول گفت : خیر زیرا اگر همیشه در آسایش به سر برم ، آرزو و خواهش های نفسانی در من قوت می گیرد و در نتیجه ، از یاد خدا غافل می مانم.

خیر من در این است که در همین حال باشم و از پروردگار می خواهم تا گناهانم را بیامرزد و لطف و مرحتمش را از من دریغ نکند و آنچه را به آن سزاوارم به من عطا کند.»

لطیفه و حکایت بهلول ، ص 76