در كتب صحاح اهل تسنّن ابوابي به نام مهدي ـ عليه السّلام ـ منعقد و احاديثي از پيغمبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل شده است از باب نمونه:

از پيغمبر (ص) روايت شده كه فرمود: «دنيا سپري نخواهد شد تا اين‌كه مردي از اهل بيت من كه نامش نام من است، بر عرب حكومت كند.»
[صحيح ترمذي، ج 9، ب ما جاء في المهدي، ص 74، شيخ سليمان، ينابيع الموده، طبع سال 1380، ج 2، ص 180، شافعي، محمد بن يوسف، البيان في اخبار صاحب الزمان، طبع نجف، ص 57.]

ترمذي بعد از نقل اين حديث مي‌گويد: اين حديث صحيح است و نيز مي‌گويد: «در مورد مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ علي ابو سعيد، ام سلمه و ابوهريره روايت از پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل نموده‌اند.
بسياري از علماي اهل سنت، احاديث مهدي(عج) را متواتر دانسته، يا تواتر آنها را از ديگران نقل كرده‌اند و بدان اعتراضي ننموده‌اند، مانند:
 ابن حجر هيتمي در «الصواعق المحرقه»
 «شبلنجي» در «نور الابصار»
 «ابن صباغ» در «الفصول المهمه»
محمد الصبان در «اسعاف الراغبين»
گنجي شافعي در «البيان»
 شيخ منصور علي در «غاية المأمول»
سويدي در «سبائك الذهب»

و جمعي ديگر، بديهي است كه تواتر ضعف سندي را كه در بعضي از روايات موجود است جبران مي‌كند.

سيد احمد شيخ الاسلام و مفتي شافعي مي‌نويسد: «احاديثي كه در مورد مهدي وارد شده، كثير و متواتر است. در بين آنها هم حديث صحيح وجود دارد و هم ضعيف، اما چون احاديث كثيرند و روات و نويسندگان آنها نيز زيادند، بعض آن احاديث بعضي ديگر را تقويت مي‌كند و بر روي هم مفيد يقين مي‌باشند.

فتوحات الاسلاميه، ط مكه، ط اولي، ج 2، ص 205

دو تا بچه بودن توی شکم مادر. اولی میگه تو به زندگی بعد زایمان اعتقاد داری؟

دومی: آره حتما. یه جایی هست که می تونیم راه بریم شاید با دهن چیزی بخوریم.

اولی: امکان نداره. ما با جفت تعذیه می شیم. طنابشم انقد کوتاهه که به بیرون نمی رسه. اصلا اگه دنیای دیگه هم هست چرا کسی تاحالا از اونجا نیومده بهمون نشونه بده.
دومی: شاید مادرمونم ببینیم. ولی مگه تو به مامان اعتقاد داری؟
اگه هست پس چرا نمی بینیمش؟
دومی: به نظرم مامان همه جا هست.
دور تا دورمونه.

اولی: من مامانو نمی بینم پس وجود نداره.

دومی: اگه ساکت ساکت باشی صداشو می شنوی و اگه خوب دقت کنی حضورشو حس می کنی.
مثل دنياي امروز ما و خدايي كه همين نزديكيست.

در طول ماه رجب 100 مرتبه بگوید:
 «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ»

در طول ماه رجب هزار مرتبه:
 "لا إِلٰهَ إِلا اللهُ”

در طول ماه رجب روزانه هفتاد مرتبه بگوید:
“أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ”

در طول ماه رجب صد مرتبه ذڪر بگوید:
«أَسْتَغْفِرُ اللهَ ذُوالْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ مِنْ جَمِیعِ الذُّنُوبِ وَ الْآثَامِ»

در طول ماه رجب:
«هزار یا صد مرتبه سوره «قل هو الله أحد» را بخواند»

روزانه 10 مرتبه بگوید:
«أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ»

آیت الله میرزا جوادآقاملکی تبریزی(ره):

یکی از مراقبه های مهم از اول تا آخر ماه رجب یادآوری حدیث «ملِک داعی» (فرشتۀ عدعوت کننده) است. آنطور که از رسول خدا صلّی الله علیه وآله روایت شده است که:

خداوند متعال در آسمان هفتم فرشته ای را قرار داده است که به او «داعی» می گویند. وقتی ماه رجب وارد می شود در هر شب آن تا صبح اینگونه می گوید:

«خوشا به حال ذاکران! خوشا به حال مطیعان! خداوند متعال میفرماید: من همنشین کسی هستم که با من همنشین شود؛ و مطیع کسی که از من اطاعت کند؛و آمرزندۀ کسی که از من طلب بخشش کند.

ماه، ماهِ من است؛ و بنده، بندۀ من؛ و رحمت، رحمتِ من. پس کسی که در این ماه مرا بخواند، پاسخش را میدهم؛ و هر که از من طلب کند، به او عطا میکنم.

هر که از من طلب هدایت کند، راه را نشانش می دهم. و من این ماه را رشتۀ اتّصالی بین خود و بندگانم قرار دادم؛ پس هر که به آن چنگ بزند به من می رسد.»

 «المراقبات» ص 70 / حدیث: «الاقبال بالاعمال الحسنة» ج 3 ص 174

 ماه رجب، ماه عبادت برای دوستان خاصّ حضرت حق هست. وگرنه ماه رمضان خیلی‌ها درِ خانۀ خداوند متعال می‌آیند که در طول سال آن‌طوری درِ خانۀ خداوند متعال حاضر نمی‌شدند.

 کسانی که در ماه رجب عبادت خودشان را پر آب و رنگ قرار می‌دهند، توجه بیشتری در عبادات پیدا می‌کنند، اینها از دوستان خاصّ حضرت حق به حساب خواهند آمد. به حدّی که روز قیامت اهل عبادت در ماه رجب جداگانه صدا زده می‌شوند و آنها را خداوند متعال به صورت ویژه به بارگاه خود فرا می‌خواند.

 ماه رجب مقدّمه‌ای است برای ماه شعبان و ماه شریف رمضان. این سه ماه را شاید بشود به سهولت فصل عبادت نامید و بهار عبادت، که اگر بهار سه ماه دارد، اینجا هم ما با سه ماه نورانی مواجه هستیم. فرموده‌اند: «ماه رجب ماه خداست، ماه شعبان ماه پیامبر خدا و ماه رمضان ماه امّت اسلام بندگان خدا.»(امالی صدوق/۵۳۴)

 ماه رجب ماه خصوصی‌هاست. ماه رمضان ماه عمومی‌هاست. کسی که ماه رمضان درِ خانه خداوند متعال برود زیاد هنر نکرده. اما اگر کسی ماه رجب بلند شد و عبادات ماه رمضانش را آغاز کرد، او به صورت ویژه تحویل گرفته می‌شود.

 وقتی گفته می‌شود این سه ماه، ماه عبادت و بندگی خداست، معنایش این است که لازم است ما مقداری برنامه‌های عبادیِ خودمان را در این ماه تقویت کنیم. معنای دوّمش این است که طاعاتمان را با دقّت بیشتری انجام بدهیم. یعنی آمار گناه را کمتر کنیم، بیشتر مراقبت داشته باشیم، و از آن‌طرف اگر می‌‌توانیم خیرمان به کسی برسد، در ماه رجب بیشتر به دیگران خدمت کنیم.

علیرضا پناهیان

آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

 اینکه می گویند باید از مجتهد تقلید کرد، برای همین است. اگر تغییر نکنی گرفتار می شوی. باید مسائل مرجع تان را بدانید.

 رساله داشته باشید هر شب یک صفحه برای زن و بچه تان رساله بخوانید تا آن ها به مسائل آشنا بشوند.

 ما مسئول زن و بچه یمان هم هستیم. فقط مسئول خودمان نیستیم، باید زن و بچه تان هم جهنمی نشود.

 اگر به آنها مسئله یاد ندهی، احکام یاد ندهی، قران یاد ندهی، آنها هم از مسائل بی بهره باشند، در قیامت گرفتاری.

 آیه قرآن می فرماید که باید زن و بپگچه ات را هم از آتش جهنم حفظ کنی؛

«یَا أَیُّهَا الَّذیٖنَ آمَنوا قُوا اَنْفُسَکـُم وَ اَهْلیٖکُم نَاراً» تحریم آیه ۶

آرایشگر دختر فرعون، خدا پرست بود. روزی در حالی که سر دختر فرعون را شانه می کرد، شانه از دستش افتاد، آن را برداشت و نام خدا را بر زبان آورد.
دختر فرعون گفت: آیا جز پدر من، خدای دیگری داری؟
آرایشگر کفت: خدای من و خدای پدر تو و خدای آسمان ها و زمین، خدای یگانه است که شریکی ندارد.
دختر برخاست و گریه کنان نزد پدر رفت.
فرعون گفت: چرا گریه می کنی؟
دختر گفت: آرایشگر گفته است که خدای من و خدای تو و خدای آسمان ها و زمین یکی است.
فرعون، آرایشگر را احضار کرد و گفت: اگر از این گفتار بازنگری تو را هلاک می کنم! آرایشگر از توحید باز نگشت. فرعون دستور داد او را چهار میخ کردند و با میخ ها بر زمین دوختند و مار و عقرب بر سینه اش گذاشتند. فرعون گفت: از دینت باز گرد! اما او نپذیرفت. فرعون دستور داد دختر بزرگ او را روی سینه اش سر بریدند؛ ولی او از توحید باز نگشت. دختر شیر خواره ای داشت، او را نیز آوردند و روی سینه اش سر بریدند؛ اما دست از دین خود برنداشت و سپس خود آن زن با ایمان را به قتل رساندند.

كشف الاسرار ،٤٩٥

عصر خلافت امام علي علیه السلام بود، آن حضرت روزي در مسجد كوفه در حضور جمعيت بالاي منبر رفت، پس از حمد و ثنا فرمود: اي مردم! گناهان بر سه گونه اند:

گناهي كه آمرزيده شده است

گناهي كه آمرزيده نشده است

گناهي كه بر صاحبش، هم اميد بخشش داريم و هم ترس عدم بخشش.

حبه عرني عرض كرد: اي امير مؤمنان! آنها را براي ما شرح بده. امام علي (علیه السلام) فرمود:

گناهي كه آمرزيده است:
آن گناهي است كه خداوند بنده اش را به خاطر آن به بلاها مبتلا و مجازات كند، پس خداوند بردبارتر و كريم تر از آن است كه بنده اش را دو بار مجازات نمايد.

اما گناهي كه آمرزيده نشود:
عبارت است از ستمهايي كه بعضي از انسانها بر بعضي مي كنند،
در واقع هيچ ظالمي (بدون مجازات) نگذرد، گرچه آن ظلم، زدن مشتي به مشتي، يا ماليدن دستي به دستي (براي هوسراني) و يا شاخ زدن شاخداري به بي شاخ باشد.
پس خداوند براي بندگان، از يكديگر قصاص مي گيرد، تا ستمي از كسي (بدون مجازات) نماند، سپس خداوند در روز قيامت آنها را براي حساب رسي زنده كند.

اما گناه سوم:
گناهي است كه خداوند آن را پوشانده است و توبه را بر صاحبش ارزاني فرموده است و گنهكار به گونه اي شده كه از گناهان خود ترسان و به رحمت خدا، اميدوار است، ما براي چنين گنهكاری، همان حال را داريم كه خودش همان حال را دارد كه عبارت از ترس از عذاب و اميد به رحمت الهي باشد

اصول كافي، ج٢،ص٤٤٣

چه کنیم نفس، ما را به آسانی به گناه نکشاند؟

شهیدمطهری(ره):

اگر انسان خیال را در اختیار خودش نگیرد یکی از چیزهایی است که انسان را فاسد می‌کند؛ یعنی انسان نیاز به تمرکز قوّه خیال دارد. اگر قوّه خیال آزاد باشد، منشأ فساد اخلاق انسان می‌‌شود.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَک؛ یعنی اگر تو نفس را به کاری مشغول نکنی، او تو را به خودش مشغول می‌‌کند.

یک چیزهایی است که اگر انسان آنها را به کاری نگمارد طوری نمی ‌شود، مثل یک جماد است. این انگشتر را که من به انگشتم می‌ کنم، اگر روی طاقچه‌ ای یا در جعبه‌ ای بگذارم طوری نمی‌ شود.

ولی نفس انسان جور دیگری است، همیشه باید او را مشغول داشت؛ یعنی همیشه باید یک کاری داشته باشد که او را متمرکز کند و وادار به آن کار نماید و الّا اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه که دلش می ‌خواهد وادار می‌ کند و آن وقت است که دریچه خیال به روی انسان باز می‌ شود؛ در رختخواب فکر می‌ کند، در بازار فکر می‌ کند، همین‌ طور خیال خیال خیال، و همین خیالات است که انسان را به هزاران نوع گناه می ‌کشاند. اما برعکس، وقتی که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوی خود می ‌کشد و جذب می ‌کند.

تعلیم و تربیت در اسلام، ص278

علامه حسن زاده آملی:

در ریاضیات اعداد اعتباری اند. 
چراکه بیانگر صرفا تعداد اشیاء هستند
ولی اعداد در غیر ریاضیات اصل به حساب می آیند چراکه روح اند!

در علم حروف ظاهر حرف را جسم و باطن آنرا که عدد است روح آن گویند .
 برای همین است که ذکر ها باید به عدد خاصی گفته شوند .
و اگر کمتر یا بیشتر گفته شوند بدون روح خواهند بود.
 و لذا بی اثر یا حتی بد اثر شوند.
 چرا که ذکری که بی روح است نمی تواند مرده ای را زنده کند یا ممکن است گرفتگی روحی ایجاد کند!

 استرس‌های ما ناشی از این است که ذهنمان سراغ «سوءظن(بد بینی) به خدا» می‌رود.بسیاری از مریضی‌ها ناشی از فکر منفی و انواع استرس‌های ذهنی است
اگر می‌خواهی از زندگی‌ات لذّت کافی ببری، راهش کنترل ذهن است.

آثار کنترل ذهن در همۀ زندگی انسان جاری است. از یک‌طرف اگر بخواهی لذّت کافی از زندگی‌ات ببری، راهش کنترل ذهن است. اگر فقط فکرهای خوب به ذهنت برسد، اولین اثرش اشتیاق است. کسی که فکرش در زیبایی‌های معنوی غرق باشد، سرشار از شور و شوق خواهد شد! از طرف دیگر، بسیاری از مریضی‌های ما هم ناشی از فکر منفی و انواع استرس‌های ذهنی است. وسوسۀ ابلیس هم بیشتر در ذهن انسان است؛ دین‌داری و معنویتِ ما همین‌جاست!

یکی از بدترین گناهان «سوءظنّ به خداوند» است. می‌دانید روزانه چندبار مرتکب این معصیت(سوءظن به خدا) می‌شویم! استرس‌ها و نگرانی‌های ما به‌خاطر همین ذهنی است که سراغ سوءظن به خدا رفته است. شیرین‌ترین میوۀ عالم هستی، این است که «سوءظن به خدا یک لحظه هم به ذهنمان نیاید، یک لحظه هم فکر نکنیم که تنها هستیم و خدا ما را رها کرده یا اینکه ما را کم دوست دارد!»
شیرین‌ترین میوۀ عالم، این است که «سوءظن به خدا یک لحظه هم به ذهنمان نیاید؛ یک لحظه هم فکر نکنیم که تنها هستیم و خدا ما را رها کرده یا اینکه ما را کم دوست دارد!»

اولین بار چه کسی از واژه شیعه استفاده کرد؟ ارکان اربعه شیعه چه کسانی بودند و چرا چنین لقب گرفتند؟

ارکان اربعه شیعه به چهار شخصیت بزرگ شیعه گفته می‌شود که افتخار آن را داشتند به عنوان نخستین معتقدان به ولایت امیرالمومنین(علیه السلام)شناخته شوند و شیعه با آن‌ها شناخته شود.

این شخصیت‌های بزرگوار عبارتند از سلمان فارسی، ابوذر غِفاری، مقداد بن أسود و عمار یاسر که سلام خدا بر همه آن‌ها باد. از رسول خدا(ص) حدیث است که به امیرمومنان فرموده بود که “یا علی! انتَ و شیعُتک هم الفائزون” واژه شیعه برای پیروان حضرت علی(علیه السلام) در لسان رسول خدا به کار برده شده است و این چهار نفر که در تعابیری و احادیثی از پیغمبر(ص) آمده است که بهشت مشتاق زیارت آن‌ها هست به سبب پایداری بر امر ولایت امیرمومنان و دفاع جانانه از حقانیت آن وجود مقدس پس از رحلت نبی اکرم و خیانت و توطئه پلید سقیفه به عنوان ارکان اربعه شیعه شناخته شدند که از نظر مقام بالاترین مقام را دارند.

اگرچه امیرالمومنین(علیه السلام) بعد از رحلت پیغمبر(ص) هم یارانی داشتند که دارای مقامات بلندی هستند، همچون حذیفة بن یمان معروف به صاحب سر رسول خدا ابوالهیثم ابن التیهان، خذیمة بن ثابت معروف به ذوالشهادتین، سهل بن حنیف انصاری و عثمان بن حنیف انصاری؛ با همه مقامی که این شخصیت‌ها و شمار اندکی دیگر مانند آن‌ها دارند ولی به جایگاه رفیع این چهار شخصیت بزرگ نمی‌رسند.
اصطلاحا میگویند از نظر مقام این چهار نفر در درجه اول قرار دارند و این شخصیت‌هایی که بعد از آن‌ها نام بردم در ردیف دوم قرار می‌گیرند.

دکتر رجبی دوانی

چـرا در نماز می‌گوئیـم :
ایّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعین ؟
من که یک نفـرم.

رهبر انقلاب(حفظه الله):

در فضیلت حضرت صدّیقه‌ی کبرا

(سلام‌الله‌علیها)همه‌ی مسلمین متّفقند، شیعه و سنّی ندارد. در کتب اهل سنّت و شیعه این حدیث آمده است: فَاطِمَةُ سَیِّدَةُ نِسَاءِ اَهلِ‌ الجَنَّة؛ این بالاتر از «سَیِّدَةِ نِساءِ العالَمین» است؛ [یعنی] سرور زنان بهشت. در بهشت چه کسانی‌ هستند؟
برترین زنان، برجسته‌ترین زنان، مؤمن‌ترین زنان، مجاهدترین زنان، زنان شهید، آنهایی که خدای متعال در قرآن از آنها با عظمت یاد کرده است، همه‌ی اینها در بهشت جمعند؛ آن‌وقت فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) «سَیِّدَةُ نِسَاءِ اَهلِ‌ الجَنَّة» است.
خیلی مقام والا و بالایی است. درس شجاعت، درس فداکاری، درس زهد در دنیا، درس معرفت‌آموزی و معرفت را انتقال دادن به اذهان مخاطبین و دیگران، در مقام معلّم دانشور بشر قرار گرفتن، درسهای فاطمه‌ی زهرا (سلام‌‌الله‌علیها) است به همه‌ی بشر.

۹۶/۱۱/۲۹