استادفروغی

امام کاظم (علیه السلام):
بلا و گرفتارى بر مؤمنى وارد نمى شود مگر آنکه خداوند عزوجل بر او الهام مى فرستد که به درگاه باری تعالى دعا نماید و آن بلا سریع بر طرف خواهد شد.
ولی چنانچه از دعا خوددارى نماید، آن بلا و گرفتارى طولانى می گردد.
پس هر‌گاه فتنه و بلائى بر شما وارد شود، به درگاه خداوند مهربان دعا و زارى نمائید.

 الکافی، ج ۲، ص ۴۷۱
 وسائل الشّیعه، ج ۷، ص ۴۴

 جنّ - چنانکه از مفهوم لغوی آن به دست می آيد - موجودی است ناپيدا كه ویژگی هایی دارند از جمله:

1. مانند انسان دارای تكليف هستند و باید عبادتِ خدا کنند. در قرآن آمده است: «جن و انس را جز براى عبادتِ خود نيافريده ام.»
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ»
 ذاريات،56

2. حساب و كتاب و جزاء دارند. رحمن ، 31

3. همانند انسانها برای سعادت دنيا و آخرت محتاج پيامبر هستند. به همین جهت خداوند برای آنها پيامبرانی ارسال نموده است.

يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ ؛ اى گروه جنّ و انس! آيا رسولانى از شما به سوى شما نيامدند؟ انعام : 130

 با توجه به آنچه گفته شد معلوم مي شود نماز به عنوان یک عبادت بر جنيان نيز واجب می باشد. همان گونه در قرآن آمده است:

« فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ»
«خدا را بستاييد بدان هنگام كه به شب درمى آييد و بدان هنگام كه به صبح درمى آييد. سپاس او راست در آسمانها و زمين، به هنگام شب و به هنگامى كه به نيمروز می رسيد.» روم : 17

 برخی از مفسرين بيان داشته اند:

 اولا: مراد از تسبيح و حمد كه خداوند در اين آيات بدان دستور داده نمازهاى پنجگانه می باشد.

 ثانيا: جمله «فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» گویای آن است كه اين خطاب شامل تمام موجودات اعم از ملائكه، جن و انس می باشد.

 حسينى جرجانى ، آيات الأحكام ، ج1، ص 108

امیرالمومنین علی علیه السلام:

درشگفتم از كسى كه به دنبال ياران بسيار است؛ امّا با دانشمندانِ صاحبخرد و پارسا مصاحبت نمی كند همان كسانى كه از خصلتهايشان سود مى برد و دانش آنان هدايتش مى كند و همنشينى با آنان، او را می آرايد. 
عيون الحكم والمواعظ : ص 330

درشگفتم از آن كس كه مى داند خداوند روزى ها را ضمانت و تقدير فرموده و كوشش وى روزى مقدر شده اش را نمى افزايد اما باز در طلب روزى با حرص ورزى مى كوشد!
 غرر الحكم : 6279

درشگفتم از آدميزاد كه آغازش نطفه اى است و فرجامش لاشه اى و در اين ميان انبار غائط است و با اين همه، تكبّر مى ورزد!
 ميزان الحكمه ج 10 ص 23

درشگفتم از كسى كه عيبهاى مردم را بد مى داند، در حالى كه خودش از همه پُر عيب تر است و آنها را نمى بيند.
ميزان الحكمه ج8 ص 323

درشگفتم از كسى كه خوبيى را به او نسبت مى دهند و خودش مى داند كه آن خوبى را ندارد، چگونه خوشحال مى شود!
 ميزان الحكمه ج7 ص 63

درشگفتم از كسى كه داروى درد خود را مى شناسد و آن را نمى جويد و اگر هم بيابدش، خود را با آن درمان نمى كند!
 ميزان الحكمه ج7 ص 63

درشگفتم از كسى كه فرجام ناگوار خوش گذرانيها را مى داند، چگونه از آنها خوددارى نمى ورزد!
 ميزان الحكمه ج 7 ص63

علامه حسن زاده آملی:

به علامه طباطبایی عرض نمودم: حضرت آقا! امشب شب جمعه و شب عید است، لطفى بفرمایید!
علامه طباطبایی فرمودند:
«سوره مبارکه «ص و القرآن ذى الذکر» را در نمازهاى وتیره (نافله عشا)بعد از حمد بخوانید که در حدیث است سوره ص از ساق عرش نازل شده است.»

پندهاى حکیمانه پند 387

امام خمینی(ره):
مناجات «شعبانیه» را خواندید؟! بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی میرساند. ۶۴/۲/۱۶

مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهی و از بزرگترین اموری است که آنهایی که اهلش هستند می‌توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند! ۶۲/۳/۷

مناجات شعبانیه را همه ائمه میخواندند، من ندیده‌ام در ادعیه، دعایی را که گفته شده باشد همۀ امامها این دعا را میخواندند، اگر نبود در ادعیه الاّ دعای مناجات شعبانیه، کافی بود برای اینکه امامان ما، امامان بحقند. تمام این مسائلی که عرفا در کتابهای طولانی خودشان میگویند در چند کلمۀ مناجات شعبانیه هست! ۵۹/۴/۲۱

مناجات شعبانیه از مناجات‌هایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته ـ نه از این عارف‌های لفظی ـ بخواهد این را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است! ۶۷/۱/۱

 مردی بر عارفی گذشت، که نان و سبزی و نمک می‌خورد، او را گفت: ای بنده خدا از دنیا به همین خرسندی؟

 گفت: خواهی کسی را به تو نشان دهم که به بدتر از این خرسند است؟

 گفت: آری

 گفت: آن که به عوض آخرت به دنیا خرسند است.

شیخ بهائی

ویپاسانا را باید عصاره آموزه‌های «سیدارتاگوتاما»، ملقب به «بودا» دانست که بعدها به عنوان یکی از روش‌های مراقبه در هند مطرح شد. بنیان‌گذار این روش، «ساتیناریان گوئینکاجی»، مدعی است، بودا این روش را 2500 سال پیش کشف کرده‌است.

ویپاسانا اوایل دهه 80 شمسی،‌ در پوشش مؤسسه‌ای با عنوان «شادزیستی» به ایران وارد شد و فعالیت خود را تحت نظر فردی با هویت «داریوش.ن» آغاز نمود. تأسیس مراکز یوگا و مراقبه، تبلیغ مبانی و‌ آموزه‌های انحرافی، اشاعه اباحه‌گری(در قالب برگزاری کلاس‌ها و اردوهای مختلط)، (جذب در قالب)‌ فعالیت هرمی، انتشار مطالب تبلیغی(با بن‌مایه بودیسم) در برخی نشریات و حتی نگارش پایان‌نامه دانشگاهی (با موضوع طراحی مرکز مراقبه ویپاسانا) توسط برخی عناصر شاخص فرقه در کشور، از جمله تحرکات انحرافی ویپاسانا در ایران می‌باشد.

در ویپاسانا، پرداختن به مراقبه، مستلزم دوری جستن از هرگونه اعمال عبادی در اسلام و دیگر ادیان الهی بوده و آیین‌نامه «اصول‌ پنج‌گانه» فرقه، نمایانگر تضاد مبانی ویپاسانا با کلیه مفاهیم الهی است.

فرق و ادیان

حضرت آیت الله بهاء الدینی فرمودند:
من سیزده ساله بودم، سیدی در کوه خضر می نشست که به او می گفتند:
سید سکوت.

بیست سال بود که حرف نمی زد.

من با بعضی بچه ها رفته بودیم کوه خضر و او را دیدیم. شخصی از روستائی آمد گفت:مریض داریم او را دعا کنید!

سید با حرکات دست و اشاره به او تفهیم کرد که مریض خوب شد، بعد معلوم شد که مریض خوب شده است! همچنین میدانست ما بچه ها گرسنه هستیم.

 با اشاره دست به ما بچه ها فهماند که در فلان منطقه پائین کوه دارند اطعام می کنند، بروید بخورید، ما رفتیم پائین به همان مکانی که آدرس داده بود، دیدیم در یک باغی آش پخته اند و به مردم می دهند.

پس از بیان این مطلب آیت الله بهاالدینی فرمودند:
بزرگان هم به او سر می زدند.

عرض شد : آقا این سید سکوت را که فرمودید بزرگان هم پیش او می رفتند، چه سر‌ّی داشت؟!

 استاد فاطمی نیا در جلسه ای فرمودند:

خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟

آقا دستشان را بردند به طرف لبشان و فرمودند: در آتش(گناهان زبان) را بسته بود.

خدا شاهد است الان مردم خیلی دست کم گرفته اند آبرو بردن را….

 خطیب توانا و سخنور دانشمند حجت الاسلام کافی نقل کردند: یک نفر از رفقا از یزد نامه ای به من نوشته؛ آدم دینی خوبی است از عاشقان امام زمان است، از رفقای من است. در نامه چیزی نوشته که مرا چند روز است منقلب کرده؛ گرچه این پیغام خیلی به علما رسیده، به مرحوم مجلسی گفته به شیخ مرتضی انصاری گفته به شیخ عبدالکریم حائری گفته و… ، این بنده خدا نوشته: من چهل شبِ چهارشنبه از یزد می آمدم مسجد جمکران، توسلی و حاجتی داشتم.

 شب چهارشنبه چهلمی، دو هفته قبل بود. در مسجد جمکران خسته بودم، گفتم ساعتی اول شب بخوابم، سحر بلند شوم برنامه ام را انجام بدهم. در صحن حیاط هوا گرم بود، خوابیده بودم یک وقت دیدم از در مسجد جمکران جمعی از طلبه ها ریختند تو، گفتم چه خبر است؟ گفتند: آقا آمده.
 من خوشحال دویدم رفتم جلو، آقا را دیدم اما نتوانستم جلو بروم. حضرت فرمودند: برو به مردم بگو دعا کنند خدا فرجم را نزدیک کند.

به خدا قسم آی مردم دعاهایتان اثر دارد، ناله هایتان اثر دارد. خود آقا به مرحوم مجلسی فرموده: مجلسی به شیعه ها بگو برایم دعا کنند. هِی پیغام می دهد، به خدا دلش خون است.

 کتاب ملاقات با امام زمان درمسجد جمڪران، ص۱۵۸

استادطباطبایی