حضرت امام صادق(ع)می فرمایند:

امام حسین(ع) فرمودند من کشته اشک‌هایم هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر گریان شود.

کامل‌الزیارات،ص17،حدیث6

امام بـــــاقر (علیه السلام) :

اگر مردم مے دانستند ، چه فضیلتے و ثوابے
در زیارت ” حـــــسین(علیه السلام) ” است،
بدرستیڪه ڪه از شـــــوق جان مے سپردند …

و نفسهایشان از روے حسرت و اندوه قطع مے شد ؛
هر ڪس ” امام حـــــسین(علیه السلام ) را زیارت ڪند
از روی اشتیاقے ڪه به او دارد، خـــــدا برایش :

هـــــزار حـــــج مـــــقبول
و هـــــزار عمره ے مـــــبرور
و اجر هـــــزار شهید از شـــــهداے بدر
و اجر هـــــزار روزه دار
و ثواب هـــــزار صدقه قبول شده
و ثواب هـــــزار بنده آزاد ڪردن ڪه مراد از آن رضاے خـــــدا باشد ، مے نویسد …

وسائل الشیعه/ ج ۱۴ / ص ۴۵۳

امام باقر علیه السلام فرمودند:

«اَلْخَيْرُ وَ الشَّرُّ يُضاعَفُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ»
خوبى و بدى در روز جمعه چند برابر (حساب) مى‏ شود.

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال؛ ص 143

شخصى‌ به‌ امام‌ حسن‌ (ع)

عرض‌ كرد ؛

” اى‌ پسر پيامبر خدا “

چرا ما از مرگ‌ اكراه‌ داريم‌

و آنرا دوست‌ نداريم‌❗️

حضرت‌ فرمود:

 چون‌ شما آخرت‌ خود را خراب‌
و دنيايتان‌ را آباد كرده‌ايد

 بنابراين‌ انتقال‌ از

” عمران‌ و آبادانى “
به
‌ ” خرابى‌ و ويرانى “
‌ را دوست‌ نداريد

 بحار الانوار ، ج‌ 44 ، ص‌ 110 

پيامبر اکرم “صلّى الله عليه و آله” فرمودند:

«أدنَى الكُفرِ أن يَسمَعَ الرجلُ عن أخيهِ الكَلِمَةَ فَيَحفَظَها علَيهِ يُريدُ أن يَفضَحَهُ بها، اُولئكَ لا خَلاقَ لَهُم».

 كمترين درجه كفر اين است كه آدمى از برادر دینی خود سخنى بشنود و آن را نگه دارد تا [روزى] با آن رسوايش گرداند؛
اينان از خير و خوبى بى بهره اند.

 بحار الأنوار : ۷۸/۲۷۶/۱۱۲

حضرت امام صادق “علیه السلام” فرمودند:

«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ كَرِهَ إِلْحَاحَ النَّاسِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الْمَسْأَلَةِ وَ أَحَبَّ ذَلِكَ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ أَنْ يُسْأَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»
«خداوند “عزّ و جلّ” اصرار مردم به يكديگر در مورد درخواستهايشان را نمي پسندد ولي اين کار را نسبت به خودش دوست دارد.
همانا خداوند “عزّ و جلّ” دوست دارد که آنچه نزد اوست مورد درخواست و طلب قرار بگیرد.»

الكافي؛ ج‏2؛ ص475

حضرت صادق “علیه السلام” از رسول خدا “صلی الله علیه و آله” نقل فرمودند:
«مَنْ طَلَبَ رِضَی النَّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ جَعَلَ اللَّهُ حَامِدَهُ مِنَ النَّاسِ ذَامّاً»
« کسی که با گناه و معصیت در صدد جلب رضایت مردم باشد، خداوند متعال دوستداران و تمجید کنندگان او را به دشمنان و مذمت کنندگانش تبدیل خواهد کرد.»

اصول كافى ج 4 ص،78 ح،1

مردی خدمت امام موسی کاظم (علیه السلام) آمد و عرضه داشت:

 فدایت شوم، از یکی از برادران دینی کاری نقل کردند که ناپسند بود، از خودش پرسیدم انکار کرد در حالی که جمعی از افراد موثق و قابل اعتماد این مطلب را از او نقل کردند!

حضرت فرمود: گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تکذیب کن ..
حتی اگر پنجاه نفر قسم خوردند که او کاری کرده و او بگوید نکرده ام از او قبول کن و از آنها نپذیر!

هرگز چیزی که مایه عیب و ننگ اوست و شخصیتش را از بین می برد در جامعه منتشر نکن که از آنها خواهی بود که خدا در موردشان فرموده:
“کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مؤمنان پخش شود عذاب دردناکی در دنیا و آخرت دارند".نور.19

حسن ختام این مطلب، حدیثی تکان دهنده از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است که فرمودند:
هر کس گناه و کار زشتی را نشر و پخش کند، همانند کسی است که آن کار را انجام داده است…

کافی ج 8 ص 147. 

به نقل از تفسیر راهنما.

 رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله):

« مَنْ سَجَدَ سَجْدَةً حُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ وَ رُفِعَ
لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ »

هر كس يك سجده بجاى آورد، يك گناه او

بخشيده مى‏ شود و يك درجه بر مقامش (نزد

خداوند) افزوده مى‏ شود. 

 همچنین حضرت على عليه السّلام فرمودند:

إِذَا سَجَدَ أَحَدُكُمْ فَلْيُبَاشِرْ بِكَفَّيْهِ الْأَرْضَ
لَعَلَّ يَصْرِفُ عَنْهُ الْغُلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ »

هر گاه يكى از شما سجده كند در حالى كه دو

كف دست خود را بر زمين بگذارد، اميد

مى‏ رود كه (دستهاى) او در روز قيامت در

زنجير نباشند. 

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ؛ ص۱۰۶

پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اِذا دَخَلَ اَحَدُكُم بَيتَهُ فَليُسَلِّم، فَاِنَّهُ يُنزِلُهُ البَرَكَةَ وَ تُؤنِسُهُ المَلائِكَةُ؛

هرگاه يكى از شما به خانه خود وارد مى ‏شود، سلام كند،چرا كه سلام بركت مى‏ آورد و فرشتگان با سلام دهنده انسمى‏ گيرند.

علل الشرايع ج 2، ص 583، ح 23.

امام صادق (علیه السلام):

كانَ رَسُولُ اللَّهِ يَتَعَوَّذُ فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ سِتِّ خِصَالٍ مِنَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الْحَمِيَّةِ وَ الْغَضَبِ وَ الْبَغْيِ وَ الْحَسَدِ.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) هر روز از شش خصلت به خدا پناه می-بردند: شک و تردید، شرک به خدا، تعصب، خشم و غضب، ظلم و ستم، حسادت.

خصال جلد 1 صفحه 329

 پیامبرگرامی اسلام (ص):

چربے غذا را از دست و لباس ڪودڪانتان
بشویید زیرا شیطان آن را بو مےڪشد
و ڪودڪ در خواب از او مےترسد

    بحار الانوار ۱۸۸/۷۶

 امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

إنَّ يَعْقُوبَ لَمَّا ذَهَبَ مِنْهُ بِنْيَامِينُ نَادَى يَا رَبِّ أَ مَا تَرْحَمُنِي أَذْهَبْتَ عَيْنَيَّ وَ أَذْهَبْتَ ابْنَيَّ
فأَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَيْهِ لَوْ أَمَتُّهُمَا لَأَحْيَيْتُهُمَا لَكَ حَتَّى أَجْمَعَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمَا
و لَكِنْ تَذْكُرُ الشَّاةَ الَّتِي ذَبَحْتَهَا وَ شَوَيْتَهَا وَ أَكَلْتَ وَ فُلَانٌ إِلَى جَانِبِكَ صَائِمٌ لَمْ تُنِلْهُ مِنْهَا شَيْئاً.

وقتی حضرت یعقوب (پس از رفتن یوسف) بنیامین از نزدش رفت، به خدای متعال گفت:
پروردگارا! آیا به من رحم نمی-کنی؟ هم دو چشمم را از من گرفتی و هم دو پسرم را.
خدای متعال به او فرمود: (قطعاً فرزندانت را به تو برخواهم گرداند) حتی اگر جان آن دو را گرفته باشم، آنها را زنده خواهم کرد و به تو خواهم رساند.
 اما آیا یادت می آید آن گوسفندی را که ذبح کرده، کبابش کردی و خوردی، در حالی که همسایه ات روزه دار بود و چیزی از آن کباب را به او ندادی.

   وسائل الشیعه جلد 12 صفحه 130

امام صادق علیه السلام فرمودند:

ﻣَﻦْ ﺯَﺍﺭَ ﻗَﺒْﺮَ ﺍﻟْﺤُﺴَﻴْﻦِ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭَ ﻫُﻮَ ﻳُﺮِﻳﺪُ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪَ ﻋَﺰﱠﻭَﺟَﻞﱠ ﺷَﻴﱠﱠﻌَﻪُ ﺟَﺒْﺮَﺋِﻴﻞُ ﻭَ ﻣِﻴﻜَﺎﺋِﻴﻞُ ﻭَ ﺇِﺳْﺮَﺍﻓِﻴﻞُ ﺣَﺘﱠﻰ ﻳُﺮَﺩﱠ ﺇِﻟَﻰ ﻣَﻨْﺰِﻟِﻪِ.

ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﺼﺪﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰّﻭﺟﻞّ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﻓﻴﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮدد.

کامل‌الزیارات, ص۵۷.

امام سجاد علیه السلام می فرمایند:

حق زن اين است كه بدانى خداوند عزوجل او را مايه آرامش و انس تو قرار داده و اين نعمتى از جانب اوست، پس احترامش كن و با او مدارا نما، هر چند حق تو بر او واجب‏تر است اما اين حق اوست كه با او مهربان باشى.

 من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 621، ح 3214

امام سجّاد عليه السلام:

مؤمن از دعاى خود يكى از سه نتيجه را مى گيرد :

يا برايش ذخيره مى شود ، يا در دنيا برآورده مى شود و يا بلايى كه مى‌خواسته به او برسد از او برگردانده مى شود.

تحف العقول، ص ۲۸۰