استادپناهیان:

جوانی در بنی اسرائیل زندگی می کرد و به عبادت حق تعالی مشغول بود روزها را به روزه و شبها را بنماز و طاعت، تا بیست سال کارش همین بود.

تا که یک روز فریب خورده و کم کم از خدا کناره گرفت و عبادتها را تبدیل به معصیت و گناه کرد و از جمله گنه کاران قرار گرفت

در این کار بیست سال باقی ماند
یک روز آمد جلو آئینه خود را ببیند، نگاه کرد دید موهایش سفید شده از معصیتهای خود بدش آمد واز کرده های خود سخت پشیمان گردید.

گفت خدایا بیست سال عبادت و بیست سال معصیت کردم اگر برگردم بسوی تو آیا قبولم می کنی.

صدائی شنید که می فرماید:
«اجبتنا فاحببناک ترکتنا فترکناک و عصیتنا فامهلناک و ان رجعت الینا قبلنا».
تا آن وقتی که ما را دوست داشتی پس ما هم تو را دوست داشتیم. ترک ما کردی پس ما هم تو را ترک کردیم، معصیت ما را کردی ترا مهلت دادیم. پس اگر برگردی بجانب ما، تو را قبول می کنیم. پس توبه نمود و یکی از عبّاد قرار گرفت. از این مرحمتها از خدا نسبت به همه گنه کاران بوده و هست.

بازآ بازآ هرآنچه هستی بازآی
گر کافر و گبر و بت پرستی بازآی

این درگه ما درگه نامیدی نیست
صدبار اگر توبه شکستی بازآی

در کتاب ثمراة الحیوة جلد سوم صفحه 377

سخنان تکان دهنده ی آیت الله مجتهدی تهرانی در رابطه با آخرالزمان و مردم آخرالزمان

آیت‌الله بهجت (ره):

معیار اصلی،نماز است. این نماز بالاترین ذکر است، شیرین‌ترین ذکر است، برترین چیز است. حال، برخی به دنبال ذکرهای ویژه‌ای می‌گردند که کسی نشنیده باشد!

 فریادگر توحید، ص١٨٣

امیرالمومنین علی علیه السلام در نامه ای خطاب به سرداران سپاه خود فرمودند:

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا النَّاسَ الْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ وَ أَخَذُوهُمْ بِالْبَاطِلِ فَاقْتَدَوْهُ.

همانا ملتهاي پيش از شما به هلاكت رسيدند، بدان جهت كه حق مردم را نپرداختند، پس دنيا را با رشوه دادن به دست آوردند و به راه باطلشان بردند و آنان اطاعت كردند.

نهج البلاغه، نامه ۷۹

روزی دوست قدیمی بایزید بسطامی عارف بزرگ را در نماز عید فطر دید …

پس از احوالپرسی و خوش و بش از بایزید پرسید :

شیخ ؟! ما همکلاس و هم مکتب بودیم ؛ هر آنچه تو خواندی من هم خواندم …

استادمان نیز یکی بود ، حال تو چگونه به این مقام رسیدی ؟

و من چرا مثل تو نشدم ؟…

بایزید گفت : تو هر چه شنیدی ؛ اندوختی و من هر چه خواندم ؛ عمل کردم …

” به عمل کار بر آید ، به سخندانی نیست ” …

رهبر انقلاب، صبح امروز در دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین(ع):

«صبر» و «تقوا» موجب می‌شود دشمنان عنود با همه‌ی کیدی که آماده کرده‌اند، در برابر شما هیچ غلطی نتوانند بکنند.

این برای همه‌ی ملت است به‌خصوص برای مسئولان و مدیران جامعه‌ی اسلامی.
صبر یعنی در میدان باقی ماندن، از میدان بیرون نرفتن؛ یعنی چشم به هدف‌های دور دوختن.

اگر شما ایستادید، نسل‌های آینده به قله دست خواهند یافت؛ آن‌ها به قله می‌رسند اما ایستادگی و افتخار مال شماست. انقلاب، ریشه‌دار و آینده‌دار است به شرط «صبر» و «تقوا».

اگر آن صبر و این تقوا را شما جوانان عزیز و مسئولان نظام و آحاد مردم به کار ببندند، دشمن هیچ آزاری نمی‌تواند به شما برساند.

از مردم معمولی تا مسئولین، خودمان مراقب کار خودمان باشیم. از سهل‌انگاری، غفلت، تنبلی، اشرافیگری و تکبر نسبت به آحاد مردم، و تکیه به جایگاه چندروزه‌ی ریاست پرهیز کنیم. اگر این شد، خداوند توفیقاتش را عطا خواهد کرد.

ان‌شاءالله جوانان، روزی را که جمهوری اسلامی در جایگاهی قرار بگیرد که دشمنان جرئت نکنند او را تهدید نظامی و اقتصادی کنند به‌حول‌وقوه‌ی الهی خواهند دید. 

۹۷/۴/۹

شهید سید مجتبی علمدار:
سعی کنید قرآن انیس و مونستان باشد، نه زینت دکورها و طاقچه‌های منازلتان شود. بهتر است قرآن را زینت قلبتان کنید.

 وقتی خون از لای دندان ها می آید، چنانچه با آب دهان مخلوط شود و از بین برود، آیا آب دهان پاک است؟

پاسخ:
امام(ره): پاک است و فرو بردن آب دهان، اشکال ندارد.

آیات عظام خامنه ای، نوری و زنجانی: پاک است؛ ولی فرو بردن آب دهان، اشکال دارد.

آیت الله مکارم: پاک است و فرو بردن آب دهان نیز اشکال ندارد؛ ولی عمدا این کار را نکند.

بر گرفته از کتاب «احکام کاربردی؛ نجاسات و مطهرات»، اسماعیل زارعی، ص 63

شهید بهشتی (ره):

خطر برای انقلاب اینجاست که مردم می‌بینند مسکن ندارند و مقدمات زندگیشان را نمیتوانند فراهم کنند، ما را از آن طرف مرزها نترسانید که درآنجا خطری نیست، خطر واقعی اینجاست!

آیت‌الله‌بهجت (ره):

راه خلاص ازگرفتاری‌ها منحصر است به دعا درخلوات برای فرج ولیعصر علیه‌السلام نه دعای همیشگی و لقلقه زبان،بلکه دعای با خلوص وصدق نیت و همراه با توبه.

درمحضر بهجت،ج۲،ص۳۲۷

 «یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ! أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَةٌ إِلَیَّ وَ لَا یَشْتَغِلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِیئِهِمْ إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِهِ أَوْ آذَى وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً فَإِنَّ اللهَ لَا یَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ وَ إِلَّا نَزَعَ رُوحَ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَایَتِی وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ نَصِیباً فِی وَلَایَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِک»

از حضرت رضا(ع) نقل شده که فرمود:
اى عبدالعظیم! به دوستان من سلام برسان و به آنان بگو در دلهاى خود براى شیطان راهى باز نکنند، و آنان را امر کن به راستگوئى در گفتار و أدای امانت و سکوت و ترک منازعه و جدال در کارهاى بیهوده، و امر کن که با یکدیگر معاشرت و رفت و آمد نمایند، و این عمل آنها موجب نزدیکى به من مى‌‌شود.
دوستان من، نباید اوقات خود را به مخالفت و دشمنى با یکدیگر مشغول سازند.
من با خویشتن پیمان بسته‌‌ام که هر کسى مرتکب اینگونه کارهای زشت شود، و یا یکى از دوستانم را مورد خشم و غضب قرار دهد، از خداوند بخواهم تا وى را در دنیا به سخت‌‌ترین عذاب گرفتار کند.
این نوع اشخاص در آخرت از زیانکاران خواهند بود.
دوستان مرا متوجه کن که خداوند نیکوکاران آنها را آمرزیده و از بدکاران آنان درگذشته، مگر کسانى که مشرک شده و یا یکى از دوستان مرا رنجانیده‌‌اند، و یا در دل خود نسبت به وى کینه و عداوتى دارند.
پروردگار از این گروه نخواهد گذشت و آنها را نمى‌‌بخشد، مگر اینکه از نیت خود برگردند.
اگر از این کار زشت خود برگشت، مورد آمرزش خداوند متعال قرار خواهد گرفت، و اگر در این عمل باقى ماند، خداوند روح ایمان را از دل او خارج خواهد ساخت و از ولایت من نیز بیرون می‌‌رود، و از دوستى ما اهل بیت نیز بهره‌‌اى نخواهد برد، و من به خداوند از این امور پناه می‌‌برم.

 الإختصاص، ص ۲۴۷

 شخصی بدون مجوز سازمان آب، از خیابان یا پشت کنتور، انشعاب به منزل خود کشیده است، وضو گرفتن یا غسل کردن با این آب چه حکمی دارد؟

پاسخ:
آیات عظام: خامنه ای، نوری، مکارم و بهجت: حکم غصب را دارد و وضو و غسل با آن باطل است.

آیت الله سیستانی: وضو و غسل، صحیح است.

آیت الله وحید: بنابر احتیاط واجب، باطل است.

آیت الله صافی: اگر مسئولین امر، اجازه دهند، اشکال ندارد.

آیت الله زنجانی: غسل و وضو با آب مذکور، حرام است و بنابر احتیاط، غسل و وضویش باطل است.

آیت الله فاضل: اگر بنا دارد پول آب مصرفی را بدهد، وضو و غسل صحیح است و اگر بنا دارد پول آب مصرفی را ندهد، وضو و غسل اشکال دارد و بنابر احتیاط واجب، صحیح نیست.

منبع:

 بر گرفته از کتاب «احکام کاربردی؛ وضو، غسل، تیمم»، اسماعیل زارعی، ص 28.

شهيد هاشمى نژاد از استادش مرحوم آيت اللّه كوهستانى تعريف مى‌كرد كه در عمرم هرگز لباس غير ايرانى نپوشيدم.

گاندى رهبر هند مى‌گويد:
حتّى از نمكى كه تحت سلطۀ انگليسى‌هاست استفاده نمى‌كنم.
او مى‌گفت: من طرز تفكّرم را از امام حسين عليه السلام گرفته‌ام، چون او تكّه‌تكّه شد و بچه‌هايش را فدا كرد، ولى نگذاشت عزّت و استقلالش خدشه‌دار شود.

خاطرات از زبان حجت الاسلام محسن قرائتی -جلد 2 صفحه 37

امیرالمومنین علی علیه السلام:

بخدا سوگند، برادرم عقيل را ديدم كه به شدت تهيدست شده و از من درخواست داشت تا يك من از گندمهاي بيت المال را به او به خشم (ببخشم)، كودكانش را ديدم كه از گرسنگي داراي موهاي ژوليده، و رنگشان تيره شده بود گويا با نيل رنگ شده بودند. پي در پي مرا ديدار و درخواست خود را تكرار مي كرد، چون گفته هاي او را گوش فرادادم پنداشت كه دين خود را به او واگذار مي كنم، به دلخواه او رفتار و از راه و رسم عادلانه خود دست برمي دارم، روزي آهني را در آتش گداخته به جسمش نزديك كردم تا او را بيازمايم، پس چونان بيمار از درد فرياد زد ونزديك بود از حرارت آن بسوزد. به او گفتم، اي عقيل: گريه كنندگان بر تو بگريند، از حرارت آهني مي نالي كه انساني به بازيچه آن را گرم ساخته است؟ اما مرا به آتش دوزخي مي خواني كه خداي جبارش با خشم خود آن را گداخته است، تو از حرارت ناچيز مي نالي و من از حرارت آتش الهي ننالم؟

و از اين حادثه شگفت آورتر اينكه شب هنگام كسي به ديدار ما آمد و ظرفي سرپوشيده پر از حلوا داشت، معجوني در آن ظرف بود كه از آن تنفر داشتم، گويا آن را با آب دهان مار سمي، يا قي كرده آن مخلوط كردند، به او گفتم: هديه است؟ يا زكات يا صدقه؟ كه اين دو بر ما اهل بيت پيامبر (ص) حرام است. گفت: نه، زكات است نه صدقه، بلكه هديه است. گفتم: زنان بچه مرده بر تو بگريند، آيا از راه دين وارد شدي كه مرا بفريبي؟ يا عقلت آشفته شده يا جن زده شدي؟ يا هذيان مي گويي؟ بخدا سوگند! اگر هفت اقليم را با آنچه در زير آسمانهاست به من دهند تا خدا را نافرماني كنم كه پوست جواي را از مورچه اي ناروا بگيرم، چنين نخواهم كرد، و همانا اين دنياي آلوده شما نزد من از برگ جويده شده دهان ملخ پست تر است علي را با نعمتهاي فناپذير، و لذتهاي ناپايدار چه كار؟!! بخدا پناه مي بريم از خفتن عقل و زشتي لغزشها و از او ياري مي جوييم.

نهج البلاغه، قسمتی از خطبه ۲۲۴