امام حسن مجتبی علیه السلام:

 أنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَرَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ،فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ،فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.

خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود میدان‌مسابقه قرار داد.

پس عدّه اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت وخوشنودى الهى از یکدیگرسبقت خواهند گرفت،و گروهى از روى بى‌توجهی و سهل‌انگاری خسارت و ضرر مى نمایند.

تحف العقول، ص ۲۳۴

حضرت آیت‌الله بهجت ره:

واقعاً اگر انسان از صراط مستقیم معرفت گم یا منحرف شود، حالش مانند زنبور عسل است که از ملکه‌اش جدا شده باشد که قرار و آرام ندارد و سرگردان محض است و ناچار باید در سوراخ جانورهای دیگر برود و طعمه این و آن گردد.

 در محضر بهجت، ج١، ٢٢٧

سوال:

اگر شخصی در سحر ماه رمضان چیزی بخورد و بعد مشخص شود که بعد از داخل شدن وقت خورده است، تکلیف روزه اش چیست؟

 پاسخ:

1. بدون تحقیق از وقت چیزی بخورد:

آیات امام خامنه ای، صافی و مکارم: روزه اش باطل ولی کفاره ندارد.

 آیت الله زنجانی: (باید آن روز را امساک کند بعدا هم قضا کند) اگر آن روز را امساک نکرد، علاوه بر قضا کفاره نیز دارد.

آیت الله بهجت: بنابر احتیاط واجب روزه اش باطل است ولی کفاره ندارد.

بقیه مراجع: اگر حجت شرعی بر داخل شدن وقت اذان صبح هم نداشته، روزه اش باطل است و باید آن روز را امساک کند و بعدا قضا نماید، ولی اگر حجت شرعی بر داخل شدن وقت اذان صبح داشته علاوه بر قضا باید کفاره نیز بدهد. [1]
2. با تحقیق و یقین به این که صبح نشده چیزی بخورد:

الف) با نگاه کردن به افق تحقیق کند و یقین کند که صبح نشده است بعد بفهمد که صبح بوده:

 آیات امام، خامنه ای، سیستانی، نوری، مکارم، بهجت و فاضل: روزه صحیح است.

ب) با ابزار مانند نگاه کردن به ساعت و… تحقیق کند و یقین کند صبح نشده اما بعد بفهمد که صبح بوده:

 آیات امام خامنه ای، مکارم و فاضل: روزه صحیح می باشد.

 آیات سیستانی، وحید، صافی، زنجانی، نوری،‌ بهجت، تبریزی و خویی: روزه باطل است و باید آن روز را امساک کند بعد قضای روزه را بگیرد و کفاره ندارد. [2]

ادامه »

عجیب‌بودن موضوع «گناه» در چیست؟
 آیا موضوع گناه و توبه، شدت محبت خدا به بندگانش را نمی‌رساند؟

در این عالمی که خدا همه‌چیز را منظم و دقیق آفریده است، به انسان اراده و اختیار و آزادی هم داده است، لذا انسان گاهی اشتباه می‌کند و خلافی را انجام می‌دهد که به ضرر خودش است.

وقتی ما گناهی انجام می‌دهیم، بر اساس قوانین و نظم عالم هستی، عوارض و آثار منفیِ آن کار، به سمت ما می‌آید. اما عجیب این است که خدا اسم این را «معصیت» گذاشته و می‌فرماید: «مرا نافرمانی کردید!» درحالی‌که ما به خودمان ظلم کردیم و ضربه زدیم، یعنی وقتی ما به خودمان ضربه می‌زنیم، خدا به خودش می‌گیرد و ناراحت می‌شود!

وقتی ما بیمار می‌شویم و به نسخۀ پزشک عمل نمی‌کنیم، لازم نیست از پزشک عذرخواهی کنیم؛ چون به ضررِ خودمان کار کرده‌ایم نه به ضرر او! همچنین وقتی یک گناهی انجام می‌دهیم، در واقع برای خودِ ما عوارض و آثار منفی دارد، اما خدا می‌فرماید: «بیا از این کار، توبه کن و از من عذرخواهی کن!»

 خدا در زندگی ما، خودش را وسط آورده و می‌گوید: کارهایی که به نفع تو باشد، من به تو دستور می‌دهم! اگر انجام ندهی نافرمانیِ مرا کرده‌ای! اگر گناه کنی و به خودت ضربه بزنی، من از تو ناراحت می‌شوم! انگار خدا دارد می‌گوید: «به‌خاطر من، این کارها را انجام نده و به خودت ضربه نزن!» آیا این، شدت محبت خدا به بندگانش را نمی‌رساند؟!

علیرضا پناهیان،مسجدامام‌صادق(ع)- ۹۸.۲.۱۶

 شب اول در آن چند عمل است :

 اوّل : آنكه طلب هلال كند و بعضى استهلال اين ماه را واجب دانسته اند

 دوم : غسل اول ماه

 سوم : زیارت امام حسین علیه السلام

 چهارم : زمانی که هلال ماه مبارک رمضان مشاهده شد رو به قبله كند و دستها را به آسمان بلند كند و خطاب كند هلال را و بگويد:
«رَبّى وَرَبُّكَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ اَهِلَّهُ عَلَيْنا بِالاْمْن وَالاِْيمانِ وَالسَّلامَةِ وَالاِْسْلامِ وَالْمُسارَعَةِ اِلى ما تُحِبُّوَتَرْضى اَللّهُمَّ بارِكَ لَنا فى شَهْرِنا هذا وَارْزُقْنا خَيْرَهُ وَعَوْنَهُ وَاصْرِفْ عَنّا ضُرَّهُ وَشَرَّهُ وَبَلاَّئَهُ وَفِتْنَتَهُ

پروردگار من و پروردگار تو خدا پروردگار جهانيان است خدايا اين ماه را بر ما نو كن با امنيت و ايمان و سلامتى و اسلام و پيشى گرفتن بدانچه تو دوست دارى و خوشنود شوى, خدايا بركت ده به ما در اين ماه و خير و خوبى و كمك آن را روزى ما كن و بگردان از ما زيان اين ماه و شر و بلا و فتنه اش را

 پنجم : از مستحبات شب اول ماه مبارک رمضان ، خواندن دعای جوش کبیر است .

 ششم : همچنین خواندن دعاهای وارده مخصوصاً دعای چهل وسوم و چهل چهارم صحیفه سجادیه در این شب شفارش شده است.

تو با شرافتی اگر
آبروی دیگران را مانند آبروی خودت محترم بدانی.

تو آزادی، اگر
خودت را کنترل کنی، نه دیگران را

تو مهربانی، اگر
وقتی دیگران مرتکب اشتباهی میشوند، آنها را ببخشی.

تو شادی، اگر
گُلی را ببینی و بخاطر زیباییش خدا را شکر کنی.

تو ثروتمندی، اگر
بیش از آنچه نیاز داری نداشته باشی.

و دوست داشتنی هستی، اگر
دردهایت تو را از دیدن دردهای دیگران کور نکرده باشد.

اگر چنین است
به بزرگیت افتخار کن.

علیرضاپناهیان:

با هر انگیزه خوبی که با هوای نفس مبارزه کنی خواهی دید که در لابلای انگیزه های خوب هوای نفس دیگری پیدا می شود هوای نفس مانند علف هرزه در مزرعه دل می روید هر چه این مزرعه را با معنویت آبیاری می کنی علف هرزه ها هم بیشتر آب می خورند چاره این نیست که دلت را بخشکانی باید دائما علف ها را درو کنی.

امیرالمومنین علی علیه السلام:

 هر که از خدا حاجتی دارد آن را در سه وقت
طلب کند:

اول: ساعتی از روز جمعه
دوم: هنگام زوال خورشید(ظهر)؛ هنگامی که باد
می وزد و درهای آسمان گشوده می گردد و
رحمت نازل می شود. و پرندگان به صدا درمی آیند.
سوم: ساعتی در انتهای شب نزدیک طلوع فجر،

 به راستی در آن هنگام دو فرشته ندا می کنند:
آیا توبه کننده ای هست که توبه اش را بپذیدم؟
آیا درخواست کننده ای هست که عطایش دهم؟
آیا آمرزش خواهی هست تا او را بیامرزم؟
آیا حاجتمندی هست؟

 پس آن دعوت کننده به سوی خدا را اجابت کنید.

تحف العقول/ص۱۵۵

مرحوم حاج اسماعیل دولابی :

همین که گردی بر دلتان پیدا می شود
یڪ《سبحان الله》بگویید
آن گرد ڪنار می رود .
هر وقت خطایی انجام دادید
‌《استغفرالله》بگویید
که چارہ است.
هر جا هم نعمتی به شما رسید
《الحمدلله》بگویید
چون شکرش را به جا آوردی گرد نمی‌گیرد .

با این سه ذڪر باخدا صحبت ڪنید. صحبت ڪردن با خدا غم و حزن را از بین می برد …

آیا بر شوهر واجب است که کفاره همسر یا فرزندان خویش را بپردازد؟

پاسخ :

آیت الله خامنه ای و سیستانی: خیر، بلکه بر عهده خود آنها است.

آیت الله مکارم: کفاره هر مکلف به عهده خود اوست و شوهر وظیفه ای ندارد، مگر در صورتی که زن باردار باشد و روزه گرفتن برای بچه ضرر داشته باشد که بنابراحتیاط واجب بر عهده شوهر است.

آیت الله بهجت (ره) :

کراراً پرسیده اند چه ذکری بگوییم !؟

گفته ام ، از قلبت سؤال کن ، در کدام ذکر حضور قلب بیشتری داری ، آن را ملتزم باش! 

نسخه های شفا بخش،ص ۷۷

خـوشبختی دیگران از خوشبختۍ
تو ڪم نمیڪند و ثروت آنان رزق
تو را ڪم نمیڪند و صــحت آنان
هــرگز ســــلامتی تـــو را نمیگــیرد.

پس مهــربان باش و آرزو ڪن
برای‌دیگران آنچه را که آرزو میکنی
برای خـــودت.

 کربن، فیلسوف فرانسوی: «تصوّر امام غایب، چه اثری در تفکر فلسفی و اخلاق و روی‌هم‌رفته، زندگانی معنوی انسان دارد؟ آیا با تعمقی جدید در این تصور اساسی، مذهب تشیّع نمی‌تواند به دنیای امروز یک غذای جدید روحی برای احیای فلسفه و مبدأ نیرومندی برای زندگی معنوی و اخلاقی ببخشد؟ نیرویی که تاکنون در تقدیر مانده است»

مرحوم علامه طباطبایی در پاسخ به چنین سؤالی، پاسخی مبسوط ارایه می‌کند که مقدمه آن، بسیار جالب است. می‌فرماید:
«استفاده معنوی از «مهدی» پس از گذشت دو قرن و نیم از هجرت پیامبر آغاز نمی شود؛ بلکه پیامبر اسلام با بیان صریح و اخبار قطعی به آمدن مهدی موعود، آن حالت معنوی را که با اعتقاد به مهدی در باطن یک مسلمان واقع بین، جلوه گر می شود، در نفوس عموم اهل اسلام به وجود آورده است. تصور ظهور مهدی در ردیف تصور وقوع قیامت می باشد. چنان که اعتقاد به پاداش عمل، یک نگهبان داخلی است که به هر نیکی، امر و از هر بدی، نهی می کند. اعتقاد به ظهور مهدی، نگهبان دیگری است که برای حفاظت حیات درونی پیروان بین اسلام گماشته شده است»

مکتب تشیّع،ص88

‍ 

ای دولتمردان

اگر بواسطه سوءمدیریت شما به اسلام و مسلمین ضرری وارد شود،
عذاب بزرگ دامن گیرتان خواهد شد
هریک درهرمقام،احساس ضعف درخود می کند ،چه ضعف مدیریت و چه ضعف اراده از مقاومت در راه هواهای نفسانی ،
از مقام خود استعفا کند که این عمل صالح و عبادت است.

پیام عمومی امام خمینی (ره)به مناسبت 22بهمن سال 1363