پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند :

هر گاه ديديد كه قرآن ها، جامه اى زيبا بر تن كرده اند
و مساجد، زينت يافته اند
و مناره ها، قد برافراشته اند
و قرآن، با ساز و آواز خوانده مى شود
و مسجدها، گذرگاه قرار گرفته اند،
مؤمن در آن روزگار، از گوگرد سرخ، كمياب تر خواهد بود.
آرى، مساجدشان آذين بندى و جسمشان پاكيزه ؛ ليكن دل هايشان از مُردار، بدبوتر است.

روضة الواعظين ص ۳۷۰

 امام سجاد علیه السلام فرمودند:

بینوا آدمی! هر روز،3مصیبت به او می رسد و حتی از یکی از آنها پند نمی گیرد که اگر پند می گرفت، سختی ها و کار دنیا بر او آسان می شد؛

مصیبت نخست: روزی است که از عمر او کم می شود، در صورتیکه اگر از مال او چیزی کم شود، غمگین می شود، حال آنکه مال، جایگزین دارد؛ اما عمر از دست رفته جبران نمی شود.
مصیبت دوم:آنست که روزی اش را بطور کامل می طلبد که اگر از راه حلال باشد، باید حساب پس بدهد و اگر از راه حرام باشد، کیفر می بیند.
مصیبت سوم: از همه ی اینها بزرگتر است. هیچ روزی را به شب نمی رساند مگر آنکه یک منزل به آخرت، نزدیک شده است، اما نمی داند به سوی بهشت می رود یا به سوی آتش.

بحارالانوار.ج78.ص160

 رسول خدا صلی الله علیه وآله:

وَ مَنْ رَجَعَ عَنْ شَهَادَتِهِ وَ كَتَمَهَا أَطْعَمَهُ اللَّهُ لَحْمَهُ عَلَى رُءُوسِ الْخَلَائِقِ وَ يُدْخِلُهُ النَّارَ وَ هُوَ يَلُوكُ لِسَانَهُ.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: کسی که از شهادت خود برگردد و آن را كتمان كند، خداوند(روز قیامت) در حضور خلايق گوشتش را به وى بخوراند و در حالى كه زبان خود را مى جود به دوزخ می رود.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص, 283

امام رضا (علیه السلام) :

 عقل‌ شخص‌ مسلمان‌ تمام‌ نيست‌ ، مگر اين‌ كه‌ ده‌ خصلت‌ را دارا باشد :

1. از او اميد خير باشد ،
2. از بدى‌ او در امان‌ باشند ،
3.خير اندك‌ ديگرى‌ را بسيار شمارد
4.خير بسيار خود را اندك‌ شمارد ،
5.هرچه‌ حاجت‌ از او خواهند دلتنگ‌ نشود ،
6.در عمر خود از دانش‌طلبى‌ خسته‌ نشود ،
7. فقر در راه‌ خدايش‌ از توانگرى‌ محبوبتر باشد ،
8. خوارى‌ در راه‌ خدايش‌ از عزت‌ با دشمنش‌ محبوبتر باشد ،
9. گمنامى‌ را از پرنامى‌ خواهانتر باشد .
10. احدى‌ را ننگرد جز اين‌ كه‌ بگويد او از من‌ بهتر و پرهيزگارتر است‌.

 تحف‌ العقول‌ ، ص‌ 467

امام صادق(ع) در مورد مشخصات شيعه واقعي می‌فرمایند: «إنما شیعه الجعفر من عفه بطنه و فرجه و شده الجهاده و العمل الخافه و رجا الثوابه و خاف العقابه».

1) «من عفه بطنه»؛
حرام نخورد، عفت بطن داشته باشد، وسواس داشته باشد در حلال و حرام.
حالا اگر می‌دونی این آقا حرام خوره، رشوه خوره چرا می‌ری خونش غذا می‌خوری؟ شیعه کسي هست که حلال بخورد.

2)«و فرجه»؛
فرجش هم عفت داشته باشد. زنا نکند، گناه نکند، دامنش را آلوده نکند.

3) «و شده الجهاده»
جد و جهدش هم در عبادت زیاد باشد. به فکر نماز اول وقت، نماز شب، نماز جماعت، خمس، مکه باشد.

4) «و العمل الخاف»؛
و هر کاری که می‌کند برای خدا بکند نه برای ریا. مسجد می‌سازد برای خدا، بیمارستان می‌سازد برای خدا.

5) «و رجا الثوابه»؛
امید ثواب هم داشته باشد. عبادت کند امید هم داشته باشد که خدا ثواب می‌دهد.

6) «و خاف العقابه»؛‌
از عقاب خدا هم بترسد.

اگر همچین آدمی دیدید که این صفات را دارد، شیعه امام صادق(ع) است، اگر این صفات را کسی ندارد به خودش نگويد شیعه هست.

وسائل الشیعه، ج 15، ص 251

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم:
اذا ظهرت البدع فی امّتی فلیظهر العالم علمه، فمن لم یفعل فعلیه لعنةالله

هرگاه بدعت ها در میان امتم آشکار شود، وظیفه عالم آن است که با به کار بردن دانش خود، با بدعت ها مبارزه کند و هر عالمی چنین نکند نفرین خدا بر او باد.

اصول کافی/1/54

 قال الصادق علیه السلام:

هرگاه چهار چیز رواج پیدا کند ، چهارچیز آشکار می شود:

۴- چون زنا رواج پیدا کرد، زلزله پدید آید

۳- چون از دادن زکات خودداری شود، چهارپایان بمیرند

۲- چون قضاوت به باطل حکم کنند، قطره ای باران از آسمان نبارد

 ۱- و چون عهد و پیمان شکسته شود، مشرکان بر مسلمانان پیروز شوند

 خصال ج1 ص 242 ، برگرفته از کتاب احادیث الطلاب آیت الله مجتهدی تهرانی(ره)

قال الصادق علیه‏السلام :
إذا بَعَثَ اللّه‏ُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ ، کُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ یَومِ القِیامَةِ قالَ لَهُ المِثالُ : لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ …
فیقولُ لَهُ المؤمنُ : … مَن أنتَ ؟ فیقولُ : أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ على أخیکَ المؤمِنِ.

امام صادق علیه‏السلام فرمودند:

چون خداوند مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالى با او خارج شود که در جلو او راه مى‏‌رود و هرگاه مؤمن یکى از صحنه‏‌هاى هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گویدنترس و غم به خود راه مده … مؤمن به او گوید … تو کیستى؟

تمثال گوید: من همان شادى و سُرورى هستم که به برادر مؤمنت رساندى.

اصول کافی ، جلد 2، صفحه 190″

امام صادق عليه السلام :
امامت را بشناس؛ تقدم یا تأخر امر فرج به تو ضرر نمی رساند !

فضیل بن یسار می گوید:
از امام صادق علیه السلام درباره این آیه سؤال كردم: “روزی که همه مردم را با امامشان می خوانیم".

حضرت فرمودند: ای فضیل! امامت را بشناس، که اگر امام خود را شناختی زود یا دیر شدن امر فرج به تو آسیبی نمی رساند، و اگر کسی امام خود را بشناسد آنگاه بمیرد قبل از آنکه صاحب این امر قیام کند، همانا به منزله کسی است که در سپاهش قرار دارد، نه، بلکه به منزله کسی است که زیر پرچم او و در رکاب او باشد؛

وشنیدم از بعضی اصحاب که می گفتند: چنین شخصی به منزله کسی است که در رکاب رسول خدا به شهادت رسیده باشد.

الكافي ؛ ج1 ؛ ص371

امام صادق علیه السلام ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:

«ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻖّ ﻋﺰّﻭجل ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻓﺮﻳﺪ،
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺳﻠﺎﻡ ﺍﻟﻠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺵ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﺪّﺕ ﻧﻮﺭﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺣﻖّ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻧﺪ:

 ﺍﻟﻪ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻣﺎ، ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﻣﺎ، ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﭼﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴّﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ؟

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺎﻛﻨﺶ ﻛﺮﺩﻩ‌ﺍﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻓﺮﻳﺪﻡ،
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻠﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ ﺗﻔﻀﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﺶ ﺩﺍﺩﻩ‌ﺍﻡ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ،
 ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ،و
ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭﺣﻰ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ّ ﺩﻫﻢ. »

ﻋﻠﻞ ﺍﻟﺸﺮﺍﺋﻊ / ﺝ 1، ﺹ: 589

 قالَ الاْمامُ علي عليه السلام :

ما مِنْ يَوْم يَمُرُّ عَلَي ابْنِ آدَم إلاّ قالَ لَهُ ذلِكَ الْيَوْمُ: يَابْنَ آدَم أنَا يَوُمٌ جَديدٌ وَ أناَ عَلَيْكَ شَهيدٌ.فَقُلْ فيَّ خَيْراً، وَ اعْمَلْ فيَّ خَيْرَاً، أشْهَدُ لَكَ بِهِ فِي الْقِيامَةِ، فَإنَّكَ لَنْ تَراني بَعْدَهُ أبَداً.

امام علي عليه السلام فرمودند:
هر روزي كه بر انسان وارد شود، گويد: من روز جديدي هستم، من بر اعمال و گفتار تو شاهد مي باشم. سعي كن سخن خوب و مفيد بگوئي، كار خوب و نيك انجام دهي. من در روز قيامت شاهد اعمال و گفتار تو خواهم بود. و بدان امروز كه پايان يابد ديگر مرا نخواهي ديد و قابل جبران نيست.

«أمالي صدوق، ص 95»

 پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله:

چون پس از من زنا رايج شود، مرگ ناگهانى زياد مى شود

 و چون كم فروشى كنند، خداوند آنان را به قحطى و كمبود مبتلا مى گرداند

 و چون زكات ندهند، زمين بركات خود، مانند غلات و ميوه ها و معادن را از آنان دريغ مى دارد

 و چون در قضاوت ستم نمايند، بر ظلم و تجاوز يكديگر را يارى كنند

 و چون عهدها را بشكنند، خداوند دشمنشان را بر آنان مسلّط كند

 و چون قطع رحم كنند، ثروت دردست اشرار افتد

 و هنگامى كه امربه معروف و نهى ازمنكر ننمايند و از نيكان از اهل بيت من پيروى نكنند خداوند اشرارشان را برآنان مسلّط كند و نيكانشان دعا كنند ولى مستجاب نشوند.

 تحف العقول، ص 51

خداوند به حضرت موسی علی نبیّنا و آله و علیه السلام فرمود :

… وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْفَقَ مِنْ مَالِهِ فِی مَحَبَّةِ ابْنِ بِنْتِ نَبِیِّهِ طَعَاماً وَ غَیْرَ ذَلِكَ دِرْهَماً إِلَّا وَ بَارَكْتُ لَهُ فِی الدَّارِ الدُّنْیَا الدِّرْهَمَ بِسَبْعِینَ دِرْهَماً … .
… و نیست بنده ای که در راه محبّت پسر دختر پیامبر صلّی الله علیه و آله (= امام حسین علیه السلام) غذایی را انفاق کند و یا درهمی را خرج کند مگر آن که برای او در این دنیا یک درهم را تا هفتاد درهم برکت می دهم … .

مستدرک‏ الوسائل ,ج 10، ص 319.

امام علی عليه السلام: 

لَيسَتِ العِفَّةُ بِما نِعَةٍ رِزقا وَلاَ الحِرصُ بِجالِبٍ فَضلاً وَإِنَّ الرِّزقَ مَقسومٌ وَالجَلَ مَحتومٌ وَاستِعمالَ الحِرصِ طالِبُ المَآثِمِ؛

نه خوددارى از حرام و ناپسند، مانع روزى مى شود و نه حرص روزىِ بيشتر مى آورد، كه روزى تقسيم شده و اجل حتمى است و حرص به سوى گناه مى كشد.

غررالحكم، ج5، ص 294، ح8439

حضرت امیرالمومنین علی (علبه السلام) میفرمایند:

خدای تعالی درجای دیگرازکتاب عزیز خویش درمورد
نبوت حضرت محمد"ص"و ولایت من می فرماید:

وچه چاه های آب که معطل ماند
وچه قصرهای عالی که “بی صاحب گشت".

پس مراد ازقصر،حضرت محمد"ص"ومقصود ازچاه معطل"ولایت من” است که آنرا"معطل” گذاشتند و"انکار” نمودند.

   حدیث معرفت امیرالمومنین"ع”

 امام صادق(ع):

«مردم جهان چهار گروه اند:
1_ نادان نابود شده در آرزوپرستى
2_ پرستنده نيرو جوى كه هر چه بيشتر پرسش مى كند بيشتر خود پسند گردد.
3_ و دانايى كه خواهد در پى وى افتند و ستايش مردم او را خوش آيد.
4_ وانسان با معرفتى كه بر راه و رسم حق مى رود و دوست دارد به حق قيام كند ليك عاجز يا شكست خورده است، اين بهترين مردم روزگار توست و خرد وى از همه افزون تر است.

الخصال الصدوق؛ص231

از امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که در بنی اسرائیل قحطی شدید پی در پی اتفاق افتاد.
زنی بیش از یک لقمه نان نداشت، آنرا در دهان گذاشت تا بخورد، فقیری فریاد زد ای کنیز خدا، وای از گرسنگی.

زن گفت در چنین زمان سختی، صدقه دادن روا است.
لقمه را از دهان بیرون آورد و به فقیر داد.

زن، فرزندی کوچک داشت که در صحرا هیزم جمع می‌کرد، گرگی رسید و طفل صغیر را با خود برداشت و برد، مادر به دنبال گرگ دوید.
خداوند جبرئیل را مأمور نجات طفل فرمود.

جبرئیل پسربچه را از دهان گرگ گرفت و به سوی مادرش انداخت و به مادر گفت ای کنیز خدا، از نجات فرزندت راضی شدی، لقمه ای در برابر لقمه ای.

    ثواب الاعمال، صفحه 126

امام علي عليه السّلام فرمودند:
اذا قام الرجل الی الصلاة اقبل الیه ابلیس ینظر الیه حسدا لما یری من رحمة الله التی تغشاء؛

هنگامی که کسی به نماز برمی خیزد، شیطان می آید و به نظر حسادت به اونگاه می کند، زیرا می بیند که رحمت خدا او را فرا گرفته است .

     بحار الانوار، ج ,82 ص 207