امام حسين(علیه السلام) با عده كم همه چيزش را فداى اسلام كرد؛ مقابل يك امپراتورى بزرگ ايستاد و «نه» گفت؛ هر روز بايد در هر جا اين «نه» محفوظ بماند. و اين مجالسى كه هست مجالسى است كه دنبال همين است كه اين «نه» را محفوظ بدارد.

 بچه ها و جوان هاى ما خيال نكنند كه مسأله، مسأله «ملتِ گريه» است! اين را ديگران القا كردند به شماها كه بگوييد «ملتِ گريه»! آنها از همين گريه ها مى ترسند، براى اينكه گريه اى است كه گريه بر مظلوم است؛ فريادمقابل ظالم است.

دسته هايى كه بيرون مى آيند، مقابل ظالم قيام كرده اند. اين ها را بايد حفظ كنيد. اين ها شعائر مذهبى ماست كه بايد حفظ بشود. اينها يك شعائر سياسى است كه بايد حفظ بشود. بازيتان ندهند اين قلم فرساها!

( صحيفه امام، ج۱۰، ص۳۱۶)

مسأله، مسأله گريه نيست. مسأله، مسأله تباكى نيست. مسأله، مسئله سياسى است كه ائمه ما با همان ديد الهى كه داشتند، مى خواستند كه اين ملتها را با هم بسيج كنند، اينها را يكپارچه كنند تا آسيب پذير نباشند.

 صحیفه امام، ج۱۳، ص ۳۲۳

آنتون بارا (اندیشمند مسیحی)

اگر حسین از آنِ ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی بر می‌افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری برپا می‌کردیم و مردم را با نام حسین به مسیحیّت فرا می‌خواندیم.

در شرح احوال مرحوم شیخ مرتضی انصاری آورده اند که: از جمله عادات او خواندن زیارت عاشورا بوده که در هر روز دو بار، صبح و عصر آن را می خواند و بر آن بسیار مواظبت می نمود،

بعد از وفاتش کسی او را در خواب دید و از احوالش پرسید در جواب سه مرتبه فرمود: عاشورا عاشورا عاشورا.

مردان علم در میدان عمل، ج2، سید نعمت الله حسینی

علامه سید بحر العلوم در راه سامرا به این فکر می‌کرد که چطور گریه بر سید الشهداء(علیه‌السلام) باعث آمرزش گناهان می‌شود؟
همان وقت متوجه شد که شخص عربی، سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد بعد پرسید : “جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفتهای؟ جناب سید، اگر سوالی داری بپرس شاید جوابش را بدانم”
گفت: چطور میشود خدایِ متعال این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان حضرت سید_الشهداء (علیه‌السلام) میدهد، مثلاً در هر قدمی که در راه زیارت برمیدارند، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملشان مینویسند و برای یک قطره اشک گناهانشان آمرزیده میشود؟! چطورممکن است گریه برای سید الشهداء(علیه‌السلام) سبب آمرزش گناهان شود؟
سوار گفت: بگذار حکایتی را برایت بگویم.
پادشاهی به همراه درباریان خود به شکار میرفت، در شکارگاه از لشکریان دور شد و آنها را گم کرد. به سختی فوق العادهای اُفتاده و بسیار گرسنه شده بود تا این که چشمش به خیمه‌ای افتاد، وارد آن خیمه شد، در آن سیاه چادر، پیر زنی را با پسرش دید. آنها در گوشه خیمه فقط یک بُز شیردهی داشتند که تنها از راه مصرف شیر این بز زندگی خود را میگذراندند. وقتی سلطان وارد شد او را نشناختند ولی به خاطر پذیرایی از مهمان، آن بز را سر بریدند و کباب کردند، چون چیز دیگری برای پذیرایی نداشتند.
فردا که سلطان برگشت قصه را برای درباریان گفت و پرسید: “چطور لطف این پیرزن را جبران کنم؟”
هر کسی جوابی داد.
یکی گفت یک گوسفند کشته؛ شما صد برابر به او بدهید و…
حرف ها که تمام شد.

ادامه »

بزرگترین دشمنی در این قسمت با اسلام، همین است که کسانی به نام اسلام، به نام دین خدا و به نام محبّت اهل بیت علیهم‌السّلام، خرافاتی را اشاعه دهند که وقتی کسانی از این خرافات اطّلاع پیدا می‌کنند، بگویند «اگر اسلام این است، ما این اسلام را نمی‌خواهیم!» این، ضربه‌ی بزرگی است.

من در دو، سه سال قبل از این، راجع به قمه زدن مطلبی را گفتم و مردم عزیز ما، آن مطلب را با همه‌ی وجود پذیرفتند و عمل کردند.

اخیراً مطلبی را کسی به من گفت که خیلی برایم جالب و عجیب بود.کسی که با مسائل کشور شوروی سابق و این بخشی که شیعه‌نشین است جمهوری آذربایجان آشنا بود، می‌گفت: آن زمان که کمونیستها بر منطقه‌ی آذربایجان شوروی سابق مسلّط شدند، همه‌ی آثار اسلامی را از آنجا محو کردند. مثلًا مساجد را به انبار تبدیل کردند، سالنهای دینی و حسینیه‌ها را به چیزهای دیگری تبدیل کردند و هیچ نشانه‌ای از اسلام و دین و تشیّع باقی نگذاشتند. فقط یک چیز را اجازه دادند و آن، قمه زدن بود! دستورالعمل رؤسای کمونیستی به زیردستان خودشان این بود که مسلمانان حق ندارند نماز بخوانند، نماز جماعت برگزار کنند، قرآن بخوانند، عزاداری کنند، هیچ کار دینی نباید بکنند؛ اما اجازه دارند قمه بزنند! چرا؟ چون قمه زدن، برای آن‌ها یک وسیله‌ی تبلیغ بر ضدّ دین و بر ضدّ تشیع بود. بنابراین، گاهی دشمن از بعضی چیزها، این‌گونه علیه دین استفاده می‌کند. هرجا خرافات به میان آید، دین خالص بدنام خواهد شد.

۱۳۷۶/۰۱/۰۱

شفای بیماری لاعلاج چشم آیة الله بروجردی بوسیله گِل عزاداری سیدالشهداءعلیه السلام

حضرت آیة الله بروجردی رضوان الله می فرمودند در بروجرد مبتلا به درد چشم سختی بودم هر چه معالجه کردم رفع نشد حتی اطباء آنجا از بهبودی چشم من مایوس شدند.

تا آنکه روزی در ایام عاشورا که معمولاً دستجات عزاداری به منزل ما می آمدند نشسته بودم اشک می ریختم درد چشم نیز مرا ناراحت کرده بود در همان حال گویا به من الهام شد از آن گل هایی که به سر و صورت اهل عزا مالیده شده بود به چشم خود بکشم، مقداری گل از شانه و سر یک نفر از عزاداران گرفتم و به چشم خود مالیدم فوراً در چشم خود احساس تخفیف درد کردم و به این نحو چشم من رو به بهبودی گذاشت تا آنکه بکلی کسالت آن رفع شد و بعداً نیز در چشم خود نور و جلائی دیدم که محتاج به عینک نگشتم. 

در چشم معظم له تا سن هشتاد سالگی ضعف دیده نمی شد و اطباء حاذق چشم اظهار تعجب نموده و می گفتند به حساب عادی ممکن نیست شخصی که مادام العمر از چشم این همه استفاده خواندن و نوشتن برده باشد باز در سن هشتاد و نه سالگی محتاج به عینک نباشد.

مردان علم در میدان عمل، ج2،سید نعمت الله حسینی

امام خمینی(ره) می‌فرمود: والله اسلام تمامش سياست است. اسلام دين سياست است قبل از اينكه دين معنويات باشد (صحیفۀ امام، ج۱ص۲۷۰و ج۶ص۴۶۷)

اگر بپذیریم که دهۀ اول یا هفتۀ اول محرم، به‌نام «امر به معروف و نهی از منکر» باشد، طبیعتاً این دهه سیاسی‌ترین دهۀ سال خواهد بود؛ چون امر به معروف و نهی از منکر در درجۀ اول، سیاسی است.

اینکه ما با شنیدن امر به معروف و نهی از منکر، یاد بی‌حجابی و مسائلی از این دست می‌افتیم، ناشی از اشتباه ما در دینداری است. امر به معروف و نهی از منکر، اول به مسائل کلان مربوط می‌شود، بعد به مسائل جزئی‌تر.

وقتی امام حسین(ع) فرمود:«اُرِیدُ اَن آمِر بِالمَعروفِ وَ اَنهَی عَنِ المُنکَرِ» بعدش یک حرکت سیاسی انجام داد. ایشان می‌خواست از یاران خود در کوفه، برای کوبیدن قدرت سیاسی باطل کمک بگیرد؛ که البته یارانش بی‌وفایی کردند.

علیرضا پناهیان - ۹۴.۷.۱۹

شخصی از علامه طباطبایی پرسید چه کار کنیم تا به مقامات برسیم؟
علامه در جواب فرمودند: راه های زیادی هست ولی دو راه هست که از همه مطمئن تر و برایم مشهود و معلوم است؛

یکی نمازشب با اخلاص و مدام
دیگری گریه برامام حسین علیه‌السلام

کتاب آشنای من صفحه ۱۴۵

آیت الله بهجت (ره):

فردای قیامت که هیچ چیز از انسان نمی خرند ، اشک بر سیدالشهداء را مثل دانه ی مروارید برایش نقد می کنند

 صل الله علیک یا اباعبدالله

رهبرفرزانه انقلاب(حفظه الله):
پیامبر در روزمباهله عزیزانش را به صحنه آورد تا شاخص روشنگر حق و باطل برای تاریخ باشد! ۸۸/۹/۲۲

همانطور که در مباهله، همهٔ ایمان در مقابل همهٔ کفر قرار گرفت، امروز همهٔ ایمان در نظام اسلامی در مقابل کفر قرار گرفته او همانطور که پیغمبر و اهلبیتش با اقتدار دشمن را از میدان خارج کند ملت ایران هم با اقتدار معنوی خود دشمن را از میدان خارج خواهدکرد!

۹۴/۷/۱۵

در زمان خلافت علی علیه السلام در كوفه، زره آن حضرت گم شد. پس از چندی در نزد یك مرد مسیحی پیدا شد. حضرت علی (علیه السلام) او را به محضر قاضی برد و اقامه ی دعوی كرد كه:

«این زره از آن من است، نه آن را فروخته ام و نه به كسی بخشیده ام و اكنون آن را در نزد این مرد یافته ام».

قاضی به مسیحی گفت: «خلیفه ادعای خود را اظهار كرد، تو چه می گویی؟»

او گفت: «این زره مال خود من است، و در عین حال گفته ی مقام خلافت را تكذیب نمی كنم (ممكن است خلیفه اشتباه كرده باشد)».

قاضی رو كرد به حضرت علی (علیه السلام) و گفت: «تو مدعی هستی و این شخص منكر است، علیهذا بر تو است كه شاهد بر مدعای خود بیاوری».

حضرت علی (علیه السلام)خندید و فرمود: «قاضی راست می گوید، اكنون می بایست كه من شاهد بیاورم، ولی من شاهد ندارم». قاضی روی این اصل كه مدعی شاهد ندارد، به نفع مسیحی حكم كرد و او هم زره را برداشت و روان شد.

ولی مرد مسیحی كه خود بهتر می دانست كه زره مال كیست، پس از آنكه چند گامی پیمود وجدانش مرتعش شد و برگشت، گفت: «این طرز حكومت و رفتار از نوع رفتارهای بشر عادی نیست، از نوع حكومت انبیاست» و اقرار كرد كه زره از حضرت علی (علیه السلام) است.

طولی نكشید او را دیدند مسلمان شده و با شوق و ایمان در زیر پرچم علی در جنگ نهروان می جنگد.

 داستان راستان، ج،شهید مرتضی مطهری

رهبرفرزانه انقلاب(حفظه الله):

اینکه در بعضی از تعبیرات گفته شده است که عید غدیر عیدالله‌الاکبر و از همه‌ی اعیاد بالاتر است، علّت این و وجه این چیست؟ خب، در قرآن کریم آیاتی هست که به غیر از مسئله‌ی غدیر به مسئله‌ی دیگری قابل تطبیق نیست.
همین آیه‌ی معروف «الیَومَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم فَلا تَخشَوهُم وَ اخشَونِ اَلیَومَ اَکمَلتُ لَکُم دینَکُم وَ اَتمَمتُ عَلیکُم نِعمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الاِسلامَ دیناً» که در اوایل سوره‌ی مائده است، با غیر مسئله‌ای در وزن و اهمّیّت و اندازه‌ی مسئله‌ی غدیر، قابل تطبیق نیست.
امروز روزی است که دشمنان -کفّار- از دین شما مأیوس شدند. چه چیزی مگر بر دین اضافه شد که دشمن را مأیوس کرد؟ …این تعبیر درباره‌ی نماز، زکات و جهاد نیامده است.
پس این یک قضیّه‌ی دیگری غیر از احکام فرعی است. آن قضیّه چیست؟ قضیّه‌ی رهبری جامعه‌ی اسلامی؛ قضیّه‌ی نظام حکومت و امامت در جامعه‌ی اسلامی.

۹۵/۰۶/۳۰

 ﺷﺎﻓﻌﻰ ، ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩه بود ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ :

 ... ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﻭ ﻛﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ” ﺗﻘﻴّﻪ ﻭ ﺗﺮس ” ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ” ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ” ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻒ ، ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ …

 القطره ، ج۱ ، ص۳۷۰
 ﺩﺍﺭﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ، ج۲ ، ص۴

زيباترين عنوان و لقب آن است كه پيامبر خاتم صلي الله عليه وآله آن را براي امیر المومنین علیه السلام انتخاب کرد، امير همه مؤمنان نيز از آن لقب هاست، كه فرمود:

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يسْتَمْسِكَ بِدِينِي وَيرْكَبُ سَفِينَةَ النَّجاةِ بَعْدِي، فَلْيقْتَدِ بِعَلِي ّ بْنِ أَبِي طالِبٍ… وَهُوَ إِمامُ كُلِ ّ مُسْلِمٍ وَأَمِيرِ كُلِ ّ مُؤْمِنٍ بَعْدِي»

هركه دوست دارد به دين من متمسك شود و بعد از من بر كشتي نجات سوار شود، بايد به علي بن ابي طالب عليه السلام اقتدا كند؛ چرا كه او امام همه مسلمانان و امير همه مؤمنان بعد از من است.

منابع:

بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۲۵۴

كمال الدين، ج ۱، ص ۲۶۰